Het Amerikaanse La Dispute is een welbekende entiteit binnen het Post-Hardcore en Screamo genre. Met hun releases Vancouver en Somewhere At The Bottom Of The River Between Vega And Altair hebben zij de grenzen van het genre verlegd en tal van bands geïnspireerd. Ondanks het spaarzame karakter van hun albumuitgaven, presenteren de heren met regelmaat splits en EP’s, waaronder een serie Here, Hear uitgaven, waarvan dit het vierde deel betreft. Deel drie mag dan wel vijftien jaar geleden uit zijn gekomen, een einde aan deze reeks is nog niet in zicht.
Evenals voorgaande uitgaves in deze reeks, kenmerkt deze release zich ook tot minimalisme en behoeft dan vaak ook maar weinig instrumentale begeleiding. De hoofdrol is weggelegd voor de frontman, wiens spoken word de leidende rol vervult. De eerste helft volgt de conventie van de voorgaande delen, waarbij de betiteling van de nummers simpelweg Thirteen tot en met Sixteen zijn. Hoewel Thirteen reeds acht jaar oud is, past het desalniettemin naadloos tussen de andere nummers. Het zijn niet de individuele elementen die deze EP zo interessant maken, maar eerder de combinatie en samensmelting van de instrumentaties en de gesproken verhalen. Vanaf de eerste minuut heerst er een dromerige atmosfeer die pas na de laatste noot vervliegt.
Verwacht niet de agressiviteit van de albums, maar laat je vooral meeslepen door de poëzie. Deze plaat, hoewel in een andere gedaante, is doordrenkt van emotie en intentie. De repetitieve riffs slepen de luisteraar mee en ondanks de subtiliteit bevatten nummers als Fourteen en Reformation interessante gitaarlijnen, waarbij de basgitaar een fundamentele rol vervult. Sixteen benadert het meest een traditioneel nummer en bevat de kenmerkende zangstijl van Jordan. Niettemin keert de rust terug in het tweede gedeelte, waardoor de luisteraar zichzelf voelt zweven in het gecreëerde klanklandschap van La Dispute.
Mijn hooggespannen verwachtingen zijn volledig ingelost, maar dit kan alleen worden ervaren wanneer het gesproken woord de luisteraar weet te betoveren. Voor de liefhebbers van harder werk zal deze kant van het ensemble wellicht minder aantrekkelijk zijn. Desalniettemin verdient La Dispute lof voor hun vernieuwende composities, waarbij enkel hun eigen inspiratie telt. Een intrigerende EP die narratieve poëzie tot leven brengt.