Deze band liet al eerder horen een vrij origineel geluid te hebben op een aantal EP’s, startende met debuut Profound Morality. Met een bijzondere mix van metalcore, sludge en doom wordt een loodzwaar en groovend geluid neergezet. Niets werd aan het toeval overgelaten voor deze eerste volledige langspeler. Zo werd Josh Middleton (Sylosis, ex-Architects) ingezet als producer en Will Putney (End, Fit For An Autopsy, Better Lovers) voor de mixing en mastering.
Vocalist/gitarist Debbie Gough heeft een sterke schreeuw in huis maar laat horen ook prima uit de voeten te kunnen met clean vocals, zoals op Opaline. De growls van bassist Jake Packer vullen die prima aan. Voor de liefhebbers zijn er genoeg breakdowns. Zware, stampende, chuggy riffs mogen de boventoon voeren, er is  plaats voor meer. Zo klinken er als op Lashed soms wat elektronische, meer industrial geluiden in de nummers door. Ook het gitaargeluid komt soms verrassend uit de hoek, zoals de gierende solo op Sentenced to the Blade. Over het algemeen klinkt het allemaal vrij agressief en bruut maar soms ook wat duister, neem nu At The Fortress Gate of zelfs wat dromerig wanneer Debbie die clean vocals in zet.
Met dit album zetten deze Britten de sterke lijn door. Een origineel album met een zeker eigen en gelaagd geluid. Wat mij betreft een kanshebber voor album van het jaar.