De subtitel op de voorkant dekt de lading van dit album: a tribute to the music of the 80s. Herman Rarebell speelde over de hele aardbol met de Duitse rockers van The Scorpions. Met dit album wil het gevoel van optimisme, liefde en moed dat de de nummers uitstralen, herbeleven.
Voor de muzikale omlijsting weet hij grote namen te strikken. Zo horen we zanger-gitarist Michael Voss (Michael Schenker), zangeres, gitarist en toetsenist Van de Forst, gitaristen Dann Huff en Howard Leese (Heart). Bassist Bob Daisley (Ozzy Osbourne, Gary Moore), toetsenisten Neil Carter en Jim Vallance en ten slotte achtergrondzangeres Eva von der Forst maken het plaatje compleet. Uiteraard bespeelt Rarebell zelf de drums.
Het album bevat twaalf nummers waaronder Love Is A Battlefield (Pat Benatar), Every Breath You Take (The Police), Sweet Child O’Mine (Guns N’Roses) en Here I Go Again (Whitesnake). Stuk voor stuk grote hits uit ons collectief muziekgeheugen.
De covers zijn strak en gedegen, er wordt niet tot nauwelijks afgeweken van de originele versies. Het album is zeker niet saai, maar echt spannend wordt het nooit. Maar dat was dan ook niet de insteek van Rarebell. Voor liefhebbers van jaren tachtig hits is dit een album dat zeker beluisterd moet worden.