Het nieuwe normaal

Dinsdagavond 7 april 2020. Om 19.00 uur precies begint premier Mark Rutte aan zijn persconferentie. Een nieuwe update over de coronacrisis. Wanneer ik het goed onthouden heb de derde. Ergens halverwege zijn monoloog horen miljoenen hem in een vloeiende volzin zeggen: “we zullen met elkaar moeten zoeken naar het nieuwe normaal, in de 1,5-meter-samenleving”.
Het was een zin waar nog dagen over gesproken werd. Maar niet nadat iedereen de betekenis daarvan trachtte te doorgronden. ‘Het nieuwe normaal’. Maar wat is ‘het nieuwe normaal’ wanneer je het oude niet eens meer kent? Rutte bedoelde ermee te zeggen dat na de coronacrisis weinig of niets meer zou zijn als vóór de crisis.
Het nieuwe normaal. Ik probeerde mij een voorstelling te maken wat dat nieuwe normaal en de 1,5-meter samenleving gaat betekenen voor de culturele sector. En in het bijzonder voor de muziekwereld. Want daar schrijven wij op deze website over. Voor websites als deze niet veel verwacht ik. Of toch wel? Immers, geen concerten en festivals betekent geen recensies. Maar in verhouding tot wat niet optreden betekent voor iedere muzikant, artiest, orkest, musical-gezelschap – al dan niet beroepsmatig – stelt dat natuurlijk niets voor.
Wanneer ik mijn ogen samenknijp en wegdroom zie ik in gedachte de grote zaal van De Boerderij in Zoetermeer. Een fantastische zaal (met A-status) waar ik regelmatig kwam en na de crisis nog hoop te komen. Ik herinner mij de uitverkochte concerten. Een mannetje en vrouwtje of 700. Opeengepakt, amper 1,5 decimeter van elkaar….. Dat moet dus 1,5 meter worden dacht ik. Worden er op de vloer vakken aangebracht van 1,5 bij 1,5 meter? Genummerd wellicht? Koop je een kaartje voor je eigen vak? In de pauze een voor een een pilsje halen? Ik ken de oppervlakte van de zaal niet, maar het zal zonder twijfel een reductie in de capaciteit van minimaal 50% betekenen. Dan zijn grote ‘acts’ financieel niet meer haalbaar. Ja, alleen wanneer die acts water bij de wijn doen. Veel water. Of je pilsje wordt 2x zo duur. Nee, het nieuwe normaal gaat onherroepelijk gevolgen hebben voor ieders uitje naar een concert of festival. Want hoe dit bij een openlucht festival georganiseerd moet worden….?
En dan, niet geheel onbelangrijk, de artiesten en de bands waarvoor men naar een zaal of festival komt. Als eerste zie ik al voor me hoe dat er in de oefenruimte aan toe gaat. De meeste bands repeteren in een veredelde zolderkamer, een garagebox van amper 5 x 4 meter. Bands die wat beter in de slappe was zitten hebben de mazzel van een grotere oefenruimte of zelfs studio. Daar kan de 1,5-meter maatregel nog wel in acht genomen worden. ‘On stage’ en backstage gaat dit natuurlijk ook gevolgen hebben. Niet alle zalen beschikken over ruime kleedkamers of een groot podium. Voor een driemans formatie geen probleem lijkt me. Voor een band als pak hem beet de Canadese progband Mystery wordt dat wel een ding. Die zijn met zijn zessen, exclusief roadies. Tel daarbij het personeel van de venue en je kunt je voorstellen hoe dat (niet) gaat.
Ik dagdroom nog maar eens. Met toegeknepen ogen. Zie ik dat heerlijke samenspel van gitarist en basgitarist, rug aan rug op het podium. Of die drie gitaristen, samen met de basgitarist zij aan zij, headbangend met het haar bijna tot op de schoenneuzen. Het publiek wordt gek. Ik ook. Zeker wanneer ik me bedenk dat dit in het nieuwe normaal niet meer mogelijk zal zijn……