Nieuwe bandjes met jonge mensen die teruggrijpen naar de hoogdagen van de grunge, je hebt ze in alle kleuren en nationaliteiten, ook in Nederland en België. Zit daar meer in dan een zoektocht naar een specifiek geluid en wat nostalgie naar een periode die veel van die bandjes niet zelf meegemaakt hebben, wegens te jong? Vaak wel. Een mooi voorbeeld daarvan is Het Nieuwe Normaal uit België.
Met de release van hun debuutsingle Bad Habits eind vorig jaar heeft Het Nieuwe Normaal zijn start niet gemist. Een Vlaams radiostation pikte het nummer op en benoemde de band in 2024 tot Belofte van december. Ook met hun cover van Glory Box, het bekende nummer van Portishead, gooide Het Nieuwe Normaal hoge ogen.
De nieuwe single is In My Mind en die schakelt nog een tandje hoger in grungyness en intensiteit en deze wervelt door op het pad dat de band met Bad Habits werd ingeslagen. De gitaarriffs zijn krachtiger, de sfeer donkerder en het tempo ligt hoger dan ooit. Denk aan Nirvana ten tijde van Bleach, of toch bijna. Daarvoor komt deze track misschien net wat pure en onversneden agressie te kort. Nirvana ten tijde van Nevermind dan? Daarvoor wachten we in dit nummer dan weer te lang op een refrein of een catchphrase die we spontaan kunnen meebrullen. Maar ze komen verdorie wel dicht in de buurt.
In My Mind is volgens frontman Maxime misschien wel het meest persoonlijke nummer van de aankomende debuut-EP van Het Nieuwe Normaal. Het gaat over verdwalen in de mist van je eigen geest, omgaan met neurodivergentie en trauma, en niet begrijpen waarom je doet wat je doet, over niet weten waar naartoe te gaan als je thuis je geen bescherming biedt. Geïnspireerd door John Lennons oerschreeuw-nummer Mother draagt In My Mind een emotioneel gewicht, maar met een stevige popbasis die de luisteraar in zijn greep houdt.
Frontman Maxime Rouquart over de inhoud van het nummer: “Wanneer ik terugkijk op de allereerste nummers die ik schreef als tiener, dan ben ik verbaasd over de brute eerlijkheid en rauwheid van die teksten. In de loop der jaren schreef ik steeds meer met de handrem op, of bedacht ik fictieve verhalen die fungeerden als filters, waardoor ik me op een veiligere manier kon uiten. Uit angst om kwetsbaar te zijn, censureerde ik eigenlijk een belangrijk deel van mezelf. Verhalen omarmen die mij gevormd hebben, was een beangstigende maar ook bevrijdende stap in mijn evolutie als songwriter. Maar het is vooral het geluid dat de band creëert, zorgvuldig opgebouwd door het gitaarduo Laurent en Neal, dat mij inspireerde om mijn schrijfstijl te veranderen. Ik heb geleerd dat je een veilige ruimte nodig hebt om kwetsbaar te kunnen zijn en Het Nieuwe Normaal biedt mij die ruimte.”