Half januari beschreef ik het nieuwe album van de Belgische band Inhuman. Omdat ik hier meer over wilde weten heb ik de band uitgenodigd voor een interview. Hier is het verhaal achter dit fantastische album uiteengezet door zangeres Eline.
Voor ik ook maar één vraag stel wil ik jullie enorm feliciteren met dit fantastische album.
Tijdens het schrijven van mijn review werd ik steeds enthousiaster.
Enorm fijn om te horen, dankjewel!
-Ik heb mij uiteraard een beetje verdiept in de jullie geschiedenis.
De huidige bezetting is er nu al vanaf 2013 toen jij er als laatste bij kwam. Optredens in binnen en buitenland. Aan aandacht geen tekort. Toch heeft het bijna 7 jaar geduurd voordat deze full length er was, afgezien van een ep. Werd de vraag om een album niet steeds groter vanuit de fanbase?
We kregen inderdaad regelmatig de vraag wanneer dat album er zou komen, zeker sinds we aangaven dat we bezig waren met nieuw materiaal te schrijven. Dat is dan ook al een tijdje bezig; ik denk dat de eerste nummers voor dit album zo’n 5 jaar geleden al het licht zagen. Het heeft wel wat voeten in de aarde gehad om dit album uit te brengen; elke stap van het proces duurde langer dan aanvankelijk gedacht. Maar nu is het er eindelijk, en we zijn enorm blij het na zo lang met de wereld te kunnen delen!
-In 2015 kwam de ep Swords and Blood uit, toen nog uiteraard onder de oude bandnaam. Er hing een meer Keltische sfeer om het geheel heen. Vanwaar nu deze omslag in teksten en sfeer? Is dit langzaam ontstaan?
Inderdaad. Toen we begonnen aan nieuwe songs, was het geen bewuste strategie om een andere richting uit te slaan. Naarmate het schrijfproces vorderde, merkten we dat we vanzelf naar andere thema’s gingen grijpen, en dat de invloeden die we in de muziek wilden verwerken alsmaar verder van het Keltische begonnen af te staan. Eens we het over het visuele aspect begonnen te hebben, werd al snel duidelijk dat het Keltische voor ons een deel van het verleden was, en dat er meer enthousiasme was om andere paden te verkennen.
-Wie is het meesterbrein achter dit album? Of was het echt een gezamenlijk avontuur dat uiteindelijk heeft geleid tot dit album?
Het schrijven van muziek is voor ons een democratisch proces. Iedereen schrijft in de eerste plaats voor zijn eigen instrument, maar ideeën worden vrij uitgewisseld en besproken. Er is wel één iemand die het laatste woord heeft over alles, en dat is Astrid; zij heeft de alledaagse leiding, de artistieke visie en fungeert als mede-producer. Alles komt dus zeer organisch tot stand, wat soms een zeer frustrerende en langzame manier van werken is. Het zorgt er wel voor dat het eindresultaat iets is van de hele band, en dat iedereen een stukje van zichzelf in elk nummer heeft kunnen leggen.
-Ik ga er van uit dat het schrijven van een complex album als Inhuman enorm veel tijd kost. Wanneer is het schrijven begonnen?
Het moet ongeveer 5 jaar geleden zijn dat we aan de eerste nummers zijn beginnen werken. Iedereen had al zowat losse ideeën, wat flarden van lyrics, melodieën en songstructuren, en die zijn we beginnen samen leggen. Hoe meer materiaal we hadden, hoe meer het duidelijk werd dat we een grootse sound wilden met massieve orchestraties, gedragen door stevige riffs. Niemand van ons had op dat moment ervaring met zo’n omvangrijk en complex project in goede banen leiden. We hebben geluk met een gedreven en doortastend persoon zoals Astrid aan het roer, anders was het album er in 2030 nog niet, denk ik.
-En dan wil je graag beginnen met opnemen komt Covid om de hoek kijken. Hoe hebben jullie dit voor elkaar gekregen?
De opnames voor het album waren eigenlijk eind 2018 reeds afgerond, gevolgd door het programmeren van de orchestraties in de eerste maanden van 2019. De rest van dat jaar hebben we gebruikt om –naast live spelen– alles tot in de kleinste puntjes voor te bereiden voor de release. Het was namelijk een stijlbreuk met het verleden, alles werd herbekeken, dus we wilden niets aan het toeval overlaten. Het moest perfect, of helemaal niet. En net toen wij zo goed als klaar waren, was er Covid. Het heeft dus vooral roet in het eten gegooid voor onze release, en het zorgt er natuurlijk voor dat we weinig live promo voor het album kunnen voeren.
-Was de mobiele Nomad studio al eerder in beeld of was dit nu echt de grote uitkomst in deze huidige tijd?
We kennen Nomad Studio al heel lang; de eigenaar, Julien Huyssens, speelde vroeger gitaar bij ons, is daarna Jaren onze geluidsman geweest, zowel in de studio als live, en speelt nu ook terug bas in de band. Hij is ook enorm goed in wat hij doet, en we zijn ondertussen goed op elkaar in gespeeld. Het was voor ons dus een logische stap om opnieuw met hem in zee te gaan. Dat hij flexibel is qua opnamelocatie is altijd mooi meegenomen, maar was in ons geval geen bepalende factor.
-Vanwaar de keus om alleen de vocalen helemaal in Frankrijk op te nemen?
En waarom juist in deze Vamacara studios?
Omdat we Julien al zo lang kennen, zijn we enorm op ons gemak bij hem. Dat heeft, zeker als vocalist, veel voordelen tijdens de opnames. Maar laat net dat nu zijn wat we niet wilden voor de vocals; we hebben enorm gespeeld met de vocale dynamieken tussen clean en grunt, vele zangpartijen zijn zeer theatraal geschreven en we wilden zo ver mogelijk pushen om er alles uit te halen wat erin zat. Het idee was dus om ons uit onze comfort zone te halen en er een nieuwe producer bij te halen; iemand die onze stemmen niet kende en geen voorkennis had van onze nummers. We zijn beginnen rondvragen in onze kennissenkring, aan de hand daarvan de discografie van verschillende studio’s beluisterd en zo is de Vamacara studio uit de bus gekomen. Het bleek een goede gok te zijn, want het eindresultaat is wat we in gedachten hadden.
-Hoe kwam het universiteitskoor in beeld?
We hadden via Facebook een oproep gelanceerd om zangers te vinden voor het koor dat we wilden samenstellen voor het album. Een vriendin stuurde me daarop een bericht met de suggestie om het GUK (Gents Universitair Koor) eens te contacteren. Ik heb hen een mail gestuurd, die zij hebben doorgestuurd naar hun leden. Tot ons geluk, heeft een behoorlijk aantal toen gereageerd. Samen met nog een aantal andere zangers uit onze vrienden– en kennissenkring, vormen zij het koor dat uiteindelijk in alle nummers te horen is.
-Uiteindelijk werken en opnemen met het koor was de grootste uitdaging neem ik aan. Hoe zijn jullie hier mee om gegaan?
Dat bleek mee te vallen. We hadden het geluk dat we de repetitieruimte van het GUK mochten gebruiken voor de repetities en opnames van het koor. Julien van Nomad Studio had alles technisch vooraf goed voorbereid, waardoor de opnames vlot konden verlopen.
-Bij deze zou ik graag Julien Huyssens willen voordragen voor een standbeeld op het grote plein in Gent. Wat heeft hij fantastisch werk geleverd. Hoe kwamen jullie met hem in contact?Julien verdient zeker en vast zijn standbeeld! Hij en Astrid hebben alles samen geproducet, tot in de kleinste details. Het was een aartsmoeilijke mix om te maken, maar we hadden van geen beter eindresultaat durven dromen. Een bekroning van een jarenlange vriendschap-slash-partnership, kunnen we wel stellen.
-En tenslotte…hoe hoog hebben jullie, met dit album, de lat gelegd voor de toekomst?
Dit album betekent voor ons een nieuwe start, dus we hebben geprobeerd hoog te mikken qua muzikale visie en de kwaliteit van het visuele hier ook op af te stemmen. Dit is wat ons betreft vanaf nu de maatstaf waar we aan willen blijven voldoen. We hopen dat dit album ons steviger op de kaart zet, en mooie kansen met zich meebrengt. We zullen hoe dan ook blij zijn met alles wat op ons pad komt, zolang we samen de muziek kunnen maken die we willen.
-Dank je wel voor dit interview.
Zodra het weer kan wil ik dit erg graag live een keer meemaken. Dus ik ga jullie volgen.
Wij willen het ook graag nog een keer live meemaken 😉 Altijd welkom, en hopelijk tot gauw!