Na de geniale EP Incarnation uit 2015 werd het Haarlemse Hibakusha ontdekt door Buma Rocks waarna ze festivals als Fortarock, Euroblast en Amsterdam Metalfest plat speelden. Op 19 maart komt hun debuutalbum Prophet Of Numbers uit. In tegenstelling tot het bloedmooie artwork van Aria Fawn is dit een plaat vol woedende granieten beukriffs die de lucht uit je longen slaan.
De Japanse term Hibakusha staat voor ‘slachtoffers van een explosie’ en wordt gebruikt voor de slachtoffers van de nucleaire bommen die vielen op Hiroshima en Nagasaki aan het einde van de Tweede Wereldoorlog. Een gebeurtenis die de wereld op zijn grondvesten deed schudden. Prophet Of Numbers laat alleen Nederland op zijn grondvesten schudden…behalve de provincie Groningen dan, die heeft al genoeg last gehad van dat geschud.
Zonder dollen: Hibakusha is keihard. Hoekige riffs, baslijnen als dikke elektriciteitskabels, een drummer die bij iedere slag zowat zijn arm breekt en een grunter die niet onder doet voor Randy Blythe van Lamb of God. Is het hardcore? Is het groove metal? Maakt geen ene moer uit. Het is een moker die alles aan gruzelementen slaat. Pantera meets Lamb of God en Meshuggah.
De eerste helft van de plaat met nummers als Kowloon, het titelnummer en Frequently Vile zijn alle drie bottenbrekers: staccato riffs, funky baswerk en die heerlijke furieuze grunt die alles omver blaast. Na het goed getimede instrumentale Wanderers worden we getrakteerd op langere nummers die echt alle zwaartekracht benutten om te blijven boeien. Het refrein in The Famous Negative zal bij elk optreden hard worden meegebruld: ‘This is a world of tyrants/Our future is foretold’. Het één na laatste nummer Infrequently Vile maakt je gewoon af. Het is een nummer waarbij je de pit ingaat of blij bent dat je op een balkon staat. Godverdomme wat hard.
Conclusie: Hibakusha is de metalband die het dit jaar gaat maken in de Nederlandse metal scene. Wie dat niet gelooft raad ik aan Prophet Of Numbers te beluisteren. Ik spreek je daarna wel.
Op een schaal van 1 tot 10:
9,5