High On Fire – Melkweg (Amsterdam) 06/11/2015

Omdat Black Tusk helaas heeft moeten afzeggen, kunnen we wat langer genieten van Bask, een band die emotie uit hun instrumenten kan halen om de zaal volledig te hypnotiseren. De zweverige muziek met zwaardere passages is zo intens dat de heren vaak het publiek niet de gelegenheid geven om beleefd te applaudisseren maar gaan meteen door met het volgende nummer, om zo een onafgebroken stroom muziek te produceren die ons in zijn macht houdt. Aan het begin van de avond is de zaal gevuld met misschien vijftien mensen, maar tegen het einde van hun set staat de zaal toch redelijk gevuld naar deze band te luisteren. Dit is geen muziek die je gauw op je oren zet in de metro of als je haast hebt; dit is muziek die je opzet in die zeldzame momenten van rust, waarin Bask je meeneemt naar hun eigen fantasiewereld.
High On Fire is een speciale band. Zanger/gitarist Matt Pike geniet een legendarische reputatie door zijn vorige band Sleep, die een groot aandeel had in het ontwikkelen van stoner metal. Tevens is deze man niet de stabielste geweest, met meerdere psychoses door excessief wietgebruik en het feit dat hij gelooft dat reptielen overlords onze planeet overheersen en dat Jezus een tweelingbroer had die daarna tijdreiziger is geworden. Vanavond stapt hij echter beheerst het podium op, zonder shirt, met bierbuik en begint meteen zijn gitaar te bewerken. High On Fire is misschien wel het laatste bastion van sludgy topkwaliteit, nadat bands als Mastodon, Baroness en Kylesa hun softere kant hebben gevonden. Zo niet High On Fire. Deze band is misschien wel de luidste verzameling van drie mensen die ooit samen op een podium hebben gestaan. Af en toe is het geluid zelfs een beetje too much, in combinatie met alle witte lichten die regelmatig de zaal in schijnen. De volle zaal waardeert het echter als geen ander en zijn regelmatig aan het pitten terwijl een wilde crowdsurfer af en toe uit het niks verschijnt en net zo snel weer verdwijnt. Bijna het gehele nieuwe album wordt hier tentoongesteld, met uitstekende resultaten. Ze hebben zo’n plezier vanavond dat ze na een kort overleg besluiten om het encore te laten voor wat het is en gewoon nog een paar nummers door te spelen. Aangespoord door een beest van een drummer die geen moment de beat verliest, bespeelt Matt Pike zijn gitaar als een bezetene en soleert hij oneindig door. Nummers als Death Is This Communion duren misschien net iets te lang, maar niemand hier die daar een probleem mee heeft. De tijd vliegt en als de avond dan eindelijk ervoor zorgt dat de heren afsluiten met een vicieuze versie van Snakes For The Divine, is alles weer goed in de wereld.
Setlist:
1. The Black Plot
2. Rumors Of War
3. Carcosa
4. Death Is This Communion
5. Luminiferous
6. The Falconist
7. Cometh Down Hessian
8. The Sunless Years
9. The Dark Side Of The Compass
10. 10,000 Years
11. Slave The Hive
12. Fertile Green
13. Snakes For The Divine