Flauwe grappen maken is een kunst. Nou ja, het is een kunst om flauwe grappen te maken en toch leuk te zijn. Zoals alle kanten opvliegen met je muziek niet zo moelijk is, maar het vervolgens toch weer samenhangend maken wel.
De meester is wat mij betreft Les Claypool, maar de Oostenrijkers van Hog Meets Frog kunnen er ook wat van. Ze omschrijven het als SQUEAQUACKmusic of, iets begrijpelijker, als progressive metal funk. De invloed van Claypool is niet ver weg. Bassist Peter ‘PETZ’ Schwabel slapt er bij tijd en wijle lekker op los en heeft een stem die in hetzelfde register zit als die van Claypool. Ook in de zanglijnen zijn er soms gelijkenissen. Tegelijkertijd is Hog Meets Frog een stuk steviger en meer up-tempo. Op andere momenten zijn ze daardoor eerder vergelijkbaar met bijvoorbeeld Infectious Grooves, de band van Suicidal Tendencies’ Mike Muir met op bas Robert Trujillo, voor zijn Metallicadagen. Of Mr. Bungle, een van de vele nevenprojecten van Faith No More’s Mike Patton. Kortom: lekker freaky muziek met een stevig funkende bas en moddervette gitaar, bijzondere zanglijnen en rare stemmetjes.
Het verloop van de bezetting van de band is niet helemaal te achterhalen, maar Schwabel lijkt het enige bandlid dat er vanaf het begin bij is. Gitarist is Ariyan Rezaei Jahromi en zijn gitaarwerk mag er ook zijn. Het knalt van gruizige akkoorden naar doordringende loopjes en zijn gitaarwerk maakt de abrupte overgangen een stuk logischer. En natuurlijk kun je als funkmetallers niet zonder een drummer die samen met de basgitaar de funk kan opbouwen. Of in dit geval twee drummers: drie tracks met Christoph ‘Fizl’ Hehn en twee met de nieuwe drummer Ivo Matuš.
Maar met alle wilde capriolen die ze uithalen in tracks met titels als of snakes ‘n’ moles ‘n’ bulls ‘n’ dough, apes don’t smoke cigars – just pipes en ZIGGY the unpigcorn, het blijft allemaal verrassend goed te volgen. Zelfs de teksten, die allemaal een soort omgekeerde fabels zijn, met mensen en de dierlijke eigenschappen in hun persoonlijkheden. Raar? Nou en of. Wild? Zeker. Maar nooit alleen een gimmick, nooit een rommeltje, kortom gewoon een verrekt lekkere plaat.
Does Humour Belong In Music? vroeg Zappa al eens. Nou, als de muziek SQUEAQUACKmusic is wel.