Holding Absence – The Greatest Mistake Of My Life

“We all make mistakes. We all have regrets. We all look back on the loves and losses life brings and lament on how things might have been different.” Een kleine uiteenzetting bij het tweede album The Greastes Mistake Of My Life van Holding Absence, de metalformatie uit Zuid-Wales.
In 2020 liet de band al van zich horen met een dubbelsingle (die trouwens niet op het album terug te vinden is) maar met dit volledige album zet de band een fraai product neer. Metalcore op een zeer toegankelijke manier neergezet.
De titel van het album komt van de compositie die acteur/zanger Dame Gracie Fields in de jaren dertig opnam. Een compositie die door de oud-oom van zanger Lucas Woodland in de jaren vijftig van een cover is voorzien. Toen de zanger hiervan op de hoogte was gesteld door zijn oma vond hij het passend als titel voor het nieuwe album en wist de rest van de band ervan te overtuigen om ook het album af te sluiten met deze cover. Een cover die in alle eenvoud en rust een lekker album met stijl afsluit.
Terug naar het begin van het album is het ook de rust, maar daarmee ook een spanning, waarmee het start en mooi overloopt in een ode aan het leven in Celebration Song. In een rustig tempo met een dikke orkestrale ondersteuning op de achtergrond zetten deze heren uit Wales meteen de toon. Meeslepend, innemend en overtuigend neemt Holding Absence je mee op hun muzikale reis. In tegenstelling tot Celebration Song lijken de titels verder op het album minder rooskleurig te zijn, hoewel sommige titels andere dingen kunnen betekenen dan je zou kunnen vermoeden.

Muzikaal is het daarmee zeker geen negatief album, want de aanstekelijke mainstreammetalcore van de band brengt vreugde en passie. Curse Me With Your Kiss is lekker uptempo aangezet. De band weet echter zulke wendingen in te passen waardoor je vanzelf wordt meegezogen in de kus die je wordt aangereikt. Drummer Ashley Green maakt daarin soms net het verschil in intensiteit terwijl het heldere stemgeluid van Lucas soms rauw naar voren is gezet.
Een andere compositie waarbij de betekenis van romantiek een andere lading krijgt is het uitstekende Afterlife. Een compositie die op alle aspecten enorm aanspreekt en misschien wel dé compositie van het album is. Het couplet verloopt vrij rustig, maar er wordt enorm goed naar een aantrekkelijk refrein toegewerkt. Zanger Lucas laat weer eens blijken dat zijn stemgeluid op diverse manieren ingezet kan worden. Van ingetogen helder tot meer rauw in de refreinen die je al gauw luidkeels meezingt. De meer rustige stukken bieden het geheel een mate van contrast waardoor je op het puntje van je lockdownstoel blijft zitten.
Emotie krijgt daarna een gezicht in Drugs And Love en het prachtig innemende In Circles, waarin het ontbreken van dromen en de monotone dagelijkse sleur centraal staan. Nomoreroses lijkt ook rustig van aard te zijn, maar daar verandert het karakter al gauw naar een krachtige impuls die een ingehouden spanning herbergt. De single Beyond Relief is misschien al bekend. Een alleraardigste compositie die niet heel veel potten breekt qua kracht, maar juist in de melodie en de elementen uit de rock van de jaren tachtig een hit zou kunnen worden.
En vanuit de vrolijkheid/gemoedelijkheid van Beyond Relief is het weer omschakelen naar de sfeer in Die Alone (In Your Lover’s Arms). Een verkapt liefdesliedje over twee mensen die in een langdurige relatie toch vrij eenzaam zijn geworden. Holding Absence weet de emotie perfect om te zetten in een meeslepende compositie die barst van het gevoel. Het duet beweegt zich van uiterst ingetogen en fragiel tot ferme uithalen die frustratie uitschreeuwen.
Het tussenstukje phantoms is de opmaat voor Mourning Song. Een compositie die in schril contrast staat met de ode aan het leven in Celebration Song aan het begin van het album. Een compositie die in al zijn pracht en de boodschap die het heeft mee gekregen in de tekst mij stil doen staan bij verleden, heden en toekomst. Een tekst die ik zo goed herken en me diep raakt. Qua sfeer weten ze muzikaal de juiste snaar te treffen en op de goede momenten stevig uit te halen.
The Greatest Mistake Of My Life is een herkenbaar thema. Ik weet wel wat voorbeelden maar achteraf kijk je een koe in zijn kont, dus ga gewoon verder. Het nieuwe album van Holding Absence van een review voorzien behoort niet tot de ‘mistakes’ in my life. De band uit Wales weet sterk naar voren te komen met dit tweede schijfje en bieden op het album een mooi evenwicht tussen kracht en emotie. Het is een album met een ziel geworden en daarbij/daarmee toegankelijk voor velen.