De levendigheid van de harde muziekscene komt duidelijk tot uiting wanneer ook deze show weer voortijdig is uitverkocht. Emo-liefhebbers uit heel Nederland en zelfs daarbuiten zijn afgereisd om de show van het Welshe Holding Absence bij te wonen. De support wordt vandaag verzorgd door het Australische Thornhill en het Duitse Floya.
Het laatstgenoemde Floya mag het spits afbijten in een gezellig volle zaal. Hun moderne rock wordt ondersteund met luchtige synthesizerklanken en invloeden uit de EDM. Tijdens The Hymn weet de band het publiek wat losser te maken; mensen bewegen vrolijk op en neer en nemen de muziek vooral rustig tot zich. Phil begeeft zich veelal in de hogere regionen met zijn stem en doet dit met vlagen uitstekend. Hoewel het oorspronkelijke duo vandaag wordt bijgestaan door een drummer, wordt een groot deel van de muziek ondersteund door backing tracks. Desalniettemin wordt het visuele gemis van bandleden op voortreffelijke wijze gecompenseerd met een lichtgevende backdrop en diverse lichtbalken op het podium.
Met Willows krijgen de heren iedereen aan het zwaaien en kunnen ze rekenen op een warm applaus. Sporadisch schakelt de band een tandje hoger, maar overwegend blijven ze trouw aan een toegankelijke sound. Hiermee krijgen ze meer bijval dan de gemiddelde supportact. De enthousiaste aanwezigen bieden hoop op een succesvol vervolg van deze tour. Floya verlegt de grenzen van genres en toont zich daarmee een uitstekende opener.
De Australiërs van Thornhill hebben de moeite genomen om van verre oorden te komen om hun unieke mengeling van Progressieve Metalcore ten gehore te brengen. Deze heren laten zich niet binden aan één enkel genre en verkennen uitbundig de grenzen van muzikale experimentatie. De zwevende klanken van het recente wapenfeit Heroine leggen het vanavond af tegen de meer rechtlijnige nummers van het debuut The Dark Pool. De verbindende factor hierin zijn de dromerige vocals van Jacob, die mening luisteraar in een staat van hypnose weet te brengen. Met vlagen doen deze klanken denken aan Chino Moreno (Deftones), wat vanzelfsprekend als een hoog compliment mag worden beschouwd.
Nog geen maand geleden zag de nieuwe single Viper Room het levenslicht en deze wordt vandaag voor het eerst op het Europese vasteland ten gehore gebracht. Gitaartechnisch is dit één van de hoogstandjes van het duo. Tijdens Halloween wordt een chaotischer geluid tentoongesteld en voor het eerst worden korte, doch krachtige vocalen vanuit een schreeuwende toon geïntroduceerd. Het veelvoud aan ritmewisselingen zorgt voor een voortdurend boeiend spektakel, waarbij de diverse experimenten, zoals rap-vocalen en subtiele, schuifelende muzikale elementen, uitstekend tot hun recht komen.
Wanneer de klanken van Lily & The Moon hun intrede doen, wordt de vlag van de albumcover door de fans gehesen. Dit is dan ook het eerste nummer dat mag genieten van vocale bijval. Tijdens het oude werk weten de aanwezigen een pit te creëren. Het charisma en het verzorgde voorkomen van Jacob dragen allen bij aan de beleving van deze voorstelling. Tijdens Cassanova benutten de heren hun volle potentieel en de daaropvolgende wall, getuigen van een doeltreffende afsluiting. Thornhill heeft vanavond overtuigend bewezen dat zij, in een verzadigde markt, met een unieke en onderscheidende presentatie kunnen komen. Voor wie eerder nog twijfels koesterde omtrent de kwaliteit van deze band, zal hoogstwaarschijnlijk vandaag overstag zijn gegaan.
Onder begeleiding van een intrigerende intro en het luid toejuichen van het publiek, betreden Lucas en consorten het podium. De eerste opvallende indruk is de ongebreidelde energieke uitstraling van alle bandleden. Met slechts enkele dagen rust tussen tours, blijken de onvermoeibare inzet van drummer Ashley, het snelle snarenplukken van bassist Ben, het bevlogen headbangen van gitarist Scott en de overweldigende karatetrappen van Lucas, zonder uitzondering aanwezig. Ze hebben er stuk voor stuk zin in en bedanken het publiek ruimschoots.
Deze zomer wisten de Welshman lovende reacties te vergaren met hun derde studioalbum The Noble Art Of Sef-Destruction. De band is maar wat blij met de reacties op deze recente release. Tijdens False Dawn van die plaat weet Holding Absence eenieder in de zaal van de vloer te krijgen. Met In Circles worden de stembanden zorgvuldig gespannen, want de voorste regionen nemen de vocalen deels voor hun rekening. In de rustige passages komen de cleans het best tot z’n recht. Vol emotie en oprecht weerklinkt het stemgeluid door deze goedbezochte zaal.
Halverwege de set gooit Holding Absence het over een andere boeg. Zo presenteert men een akoestische versie van Like A Shadow die, mede door de publieksparticipatie, menig mens kippenvel weet te bezorgen. De angst dat dit nummer niet zou werken op deze manier, wordt hierbij tenietgedaan. Vanavond markeert de primeur waarbij Lucas op Honey Moon live gitaar ten tonele voert. De kersverse gitarist is hierbij op geen enkele fout te betrappen. De setlist is met zorg samengesteld; rustige, meeslepende nummers worden afgewisseld met opzwepende tracks zoals Afterlife, zodoende behoudt Holding Absence de dynamiek in de zaal.
Met The Angel And The Marble weet de band alle zaklampen tevoorschijn te toveren, welke pas doven wanneer de laatste klanken de zaal hebben verlaten. Een perfecte afsluiter van een perfecte show. De openingsavond van de eerste Europese headlinetour is een groot succes gebleken en Holding Absence staat klaar om heel Europa voor zich te winnen. Aan hun toewijding zal het zeker niet liggen. Ik voorspel dat deze enthousiastelingen in de nabije toekomst nog veel meer erkenning en bekendheid zullen vergaren!
Foto’s: Liza Van De Ven