Holding Absence + Underoath – Dynamo (Eindhoven) 06/06/2019

Het valt me bij binnenkomst gelijk op dat het publiek op dat moment voor een overgroot deel uit jongere meisjes bestaat. Ze staan al vroeg tegen het podium aangeplakt. Het is duidelijk dat opener Holding Absence trouwe fans heeft. En eigenlijk weet je ook al meteen dat het waarschijnlijk een band is met aantrekkelijke jongemannen. Dat blijkt inderdaad het geval. Het zijn allemaal verschillende types, voor elk type meisje dus wat wils. Het doet toch een beetje denken aan de metalcore versie van een boyband.
Goed, dat alles heeft Holding Absence dus zowel mee als tegen. Ik spreek later zanger Lucas Woodland van de band nog die zich beseft dat het zowel een vloek als een zegen is. Het kan voor veel metalheads een reden zijn de band niet serieus te nemen of links te laten liggen. Dat zou echter jammer zijn… Ja, het zit allemaal redelijk gelikt in elkaar en klinkt behoorlijk gladjes, maar Lucas heeft zeker een dijk van een strot. De nummers zitten prima in elkaar en kennen zeker wel variatie, luister maar eens naar Monochrome bijvoorbeeld. En hun openingsnummer Perish is toch zeker hard en krachtig genoeg om je broekspijpen te doen trillen van de bas. De jeugdigheid en type fans gewoon loslaten, en bekennen dat dit goede post-hardcore / metalcore is en de boys uit Cardiff  het zeker gaan maken.
Het publiek is een stukje ouder grotendeels bij Underoath. Niet gek, want deze jongens draaien al mee sinds 1997. Nieuwe frontman Spencer Chamberlain uit zijn genoegen over het feit dat er geen barrieres zijn voor het podium, iets wat hij niet meer gewend is. Daar maakt hij later ook gretig gebruik van door van het podium af te komen en even de zaal in te lopen. Over beweging gesproken, hij maakt ook nog even een klimpartij de boxen op.
De gebrachte nummers komen uit albums vanaf 2008, zoals Too Bright (van Los in the Sound of Separation) . Verder vooral veel tracks van het nieuwe album zoals ihateit, Sink With You en Rapture. Het publiek is zeker enthousiast te noemen en springt en zingt mee. Ook ontstaat er een moshpit die afhankelijk van het nummer in hevigheid varieert.
Waar het nieuwe album mij soms wat te poppy in de oren kon klinken valt dat helemaal weg bij hun live show. Dit is gewoon zeker goede, opzwepende heavy metalcore. Niet in de laatste plaats te denken aan het energieke optreden van de mannen zelf.
Er is ook wat te vieren op het podium. Toetsenist Chris is jarig! En om dat te vieren vraagt Spencer het publiek hem een shotje te komen brengen. Helaas komt van het publiek weinig reactie, waarschijnlijk omdat ze hun goede plekje niet willen opgeven of omdat ze niet weten welk shotje te kopen. Gelukkig komt daar de redding in de vorm van een bardame die gewoon het drankje komt brengen.
Na afloop van het concert kan ik niet anders zeggen dat zeker een feestje was. Goede energie van de band, zeker ook van het publiek.