Nietsvermoedend start ik het album voor de eerste keer, zoals gebruikelijk zonder de begeleidende informatie te lezen. Ik wil onbevooroordeeld luisteren, daar gaat het het om, nietwaar? Door een toevallige samenloop van omstandigheden heeft mijn download niet de volgorde van nummers zoals die op het album komen. Daardoor komen er in het begin redelijk onbekende Rolling Stones nummers voorbij en niet direct de single hits.
Na het beluisteren van de eerste vier nummers bekruipt me het gevoel dat dit toch wel erg op het oude geluid van The Rolling Stones lijkt, lekker dus. Even terug naar die roerige jaren zestig, maar met de techniek van vandaag. Bij de begintonen van Lady Jane denk ik nog, hé leuk, een cover. De hoes en de titel hadden mij al doen denken aan de Rolling Stones, dus de gelijkenis qua sound en dan ook nog een cover, het klopte gewoon.
Maar als dan ook Paint It Black en uiteindelijk Under My Thumb volgen is het tijd om meer informatie te vergaren. En jawel, ik hd het goed gehoord, de band heeft de US versie van het album Aftermath gewoon volledig gecoverd. Als mijn download in de correcte volgorde had gestaan, was ik begonnen met Paint It Black, Stupid Girl en Lady Jane. Dan was het kwartje ongetwijfeld sneller gevallen. Maar het voordeel nu was dat ik zonder voorkennis kon luisteren.
Aftermath is het eerste album van The Rolling Stones dat uitsluitend Jagger/Richards composities bevat. Hollis Brown duikt in de studio, onder het genot van de nodige drank en zet in een sessie van 24 uur tijd een geweldige opname neer. Volgens zanger/gitarist Mike Montali was het alsof er een wervelwind door de studio ging, de band had niet geslapen en was behoorlijk onder invloed. Het ging niet om de schoonheid en om het foutloos spelen, de band speelde puur op gevoel. Op het laatste nummer Going Home is daar wel wat van te horen.
Eerder bracht de band al een eerbetoon aan Velvet Underground’s album Loaded. De versies van Paint It Black, Dontcha Bother me en Under My Thumb zijn sterk. De band weet de nummers behoorlijk authentiek neer te zetten. High And Dry blijft een mooi nummer met piano en mondharmonica. Elf nummers, elf goede covers, Hollis Brown levert in navolging van hun succes album Ozone een mooi eerbetoon aan The Rolling Stones af. Absoluut een aanrader.