Galmende wave met uitwaaierende gitaarpartijen. Het uit Köln afkomstige Holygram klinkt meer Engels dan bands van het eiland zelf. De band heeft duidelijk goed geluisterd naar bands uit de postpunk, maar ook indie rock invloeden zijn niet vergeten. Daardoor klinkt Modern Cults modern, eigentijds, maar ook als een ode aan de jaren tachtig. Daar is niks mis mee. Zeker als het goed gedaan wordt. Waar het live niet helemaal uit de verf kwam blijkt het op plaat een fijne mix. De zang is ver naar de achtergrond gemixt. De gitaren ver naar voren en de rest van de band, inclusief bijpassende elektronica, in dienst van het liedje. Het klinkt regelmatig net zo zeurderig als, bijvoorbeeld, Oasis. Zoals op Odd Neighbourhood en Signals. Hoogtepunten zijn echter de nummers waar het tempo omhoog gaat en het dansbaar wordt. Dan bezit Holygram een aanstekelijke groove, maar durft men ook los te gaan met heftige gitaar erupties. Beste voorbeelden zijn Distant Light, het explosieve Dead Channel Skies, Hideaway, Still There en het titelnummer. Dat de baslijnen regelmatig aan The Cure doen denken doet niets af aan de kwaliteit. Prima plaat voor fans van de genoemde bands en genres.
Holygram