Honeymoon Disease – Partly Human, Mostly Beast.

Zweedse rock met een vleugje soul.
Het tweede album van dit Zweedse kwartet is ruiger en steviger, maar volgens zangeres Jenna wel met een melancholisch gevoel. In drie kwartier tijd komen er twaalf nummers voorbij. Doin It Again en Only Thing Alive zijn de eerste twee nummers. Stevig en compact gitaarspel, een solide ritmesectie en krachtige zang vormen de ingrediënten. Tail Twister is wat ruiger en heeft lekker in het gehoor liggende riffs.
In Rymdvals wordt het wat rustiger. Subtiel gitaarspel dwingt zangeres Jenna om zich aan te passen. Wat zonder enige hoorbare moeite lukt. Hoogtepuntje van het album is toch wel het snelle, rock’n roll nummer Fly Bird, Fly High. Lekker snel met ruig gitaarspel. Een nummer dat het live goed zal doen, even het publiek wat meer opzwepen. In iets meer dan drie minuten wordt je gedwongen om te gaan bewegen, dit is geen nummer om bij stil te gaan zitten.
Four Stroke Woman is ook een wat steviger nummer waarna in Night By Night het tempo weer iets omlaag zijn. Even een rustpunt, al duurt dat niet lang want gaandeweg wordt het nummer versneld. Het album sluit af met Electric Eel dat als eerste single van het album werd gehaald. Vuige gitaar riffs, krachtig drumslagen en een uitstekend zingende Jenna maken dit goed in het gehoor liggende nummer tot de ideale uitnodiging voor het kopen en of luisteren van het nieuwe album.