Ik ben al mijn hele leven een comic book fan. Yes, voordat de Marvel films het grote publiek kennis deed nemen van Venom, X-Men, Avengers etc. De leden van deze Nederlandse band zijn duidelijk ook geen comic book posers, maar echte comic book nerds. Alle nummers van deze EP namelijk, refereren naar comics. En dan dus niet alleen de films, maar ook het echte werk van papier met een nietje in het midden. Dat geeft ze bij mij dikke bonuspunten.
Het geluid van de band laat zich het beste omschrijven als melodic hardcore in de stijl van Defeater, Have Heart en een beetje Comeback Kid. Kortom, geschreeuwde teksten uit het hart met metallic hardcore riffs zonder de melodie te verliezen. Het is de authenticiteit, de oprechtheid van de vertoonde emoties die dit zo’n sterke EP maken. Door middel van comic book referenties worden belangrijke emotionele thema’s aangesneden.
Go get ‘em Tiger is een nummer over de overleden partner van de gitarist van de band maar is ook een verwijzing naar Mary-Jane, Spider-Man’s lief die zich ooit introduceerde met ‘’Face it, tiger. You just hit the jackpot’’. Het bouwt aanvankelijk voorzichtig op maar komt al snel tot ontploffing.
Alex, wreak havoc! is een referentie naar X-men karakter Alex Summers, codenaam Havok. Inhoudelijk gaat het verder over wat je doet na je rouwproces. Het zijn vooral de gang vocals die dit nummer kracht geven hoewel het stukje dissonantie in één van de riffs ook overheerlijk klinkt.
Cletus was right refereert naar Cletus Kasady, de symbiont die zowel Venom als Spider-Man plaagde. Dit nummer gaat over het omarmen van je donkere kant. Het is waarschijnlijk het hardste nummer waarin het metallic deel van hardcore overheerst. Zeker ook een mooi nummer voor een circle pit.
How’s the family, Frank verwijst naar Frank Castle, the Punisher en een door een auto-ongeluk overleden vriend die bij airsoften vaak een zwart pak droeg dat aan dit karakter deed denken. Dit nummer heeft een opvallend singalong karakter. Mind you, we hebben het hier niet over een Beatles of Bon Jovi-achtig nummer.
De Ryan in Yeah sure, Ryan is natuurlijk niet minder dan Ryan Reynolds de acteur die niet alleen Deadpool speelt maar ook gewoon is. De titel is een referentie naar wat Wolverine acteur Hugh Jackman tegen Ryan zei toen hij vroeg om met hem in Deadpool 3 te spelen. Dit is zo’n nummer waarbij de fans bovenop de vocalist springen in een gigantische pile-up.
Niet alleen een prima, emotievolle en stevige melodic hardcore plaat maar ook een voorbeeld van hoe stripverhalen onze creativiteit kunnen beïnvloeden.