Howlin Rain – The Dharma Wheel

In 2012 was ik totaal verrast door Howlin Rain’s The Russian Wilds. Zanger/gitarist Ethan Miller wist met zijn band psychedelische rock te combineren met New Orleans-funk, West Coast-harmonieën, latin, progrock en zo nog wat genres alsof dat altijd al zo was geweest.
De productie van Rick Rubin was niet zonder strubbelingen, maar zorgde wel voor de de warmte en dynamiek die het helemaal compleet maakte. Het zat echter niet mee. Bandleden vertrokken, het platencontract liep af en Miller kon hij weer opnieuw beginnen. Dat deed hij, met een nieuwe band en een thematische albumtrilogie: Mansion Songs uit 2015, The Alligator Bride uit 2018 en nu The Dharma Wheel.
De eerst twee albums waren zeker niet slecht, maar misten de warmte en de strak gespeelde muzikale losheid van The Russian Wilds. Blijkbaar was daar simpelweg wat tijd voor nodig, want op The Dharma Wheel is die er ineens weer. Met naast Miller gitarist Daniel Cervantes, bassist Jeff McElroy em drummer Justin Smith is de verfijning weer terug. In songs waarbij de opbouw van aan die van jambands doen denken – in alle rust van het ene themaatje naar het andere en weer terug – in een onmiskenbaar Amerikaanse stijl, maar zoals gezegd ondertussen genregrenzen vrolijk negerend. Altrock met Westcoast-harmonieën, americana met randjes funk, het komt allemaal langs.
Er staan maar zes tracks op het album. Daarvan is de eerste de instrumentale Prelude, met onder andere viool en Mellotron. Dat is de kortste track van het album, maar die duurt al zes minuten. Met die zes tracks samen ben je dan ook dik vijftig minuten onder de pannen. Logisch, met zo’n jambandopbouw. Het zestien minuten(!) durende titelnummer staat aan het einde van het album en is de kroon op wat toch al een reuzelekker album is. Ontspannen meanderende rock en tegelijkertijd zo strak gespeeld dat je moeiteloos je aandacht erbij houdt. Hop, op het jaarlijstje!

Howlin Rain website