Er wordt op Tusmørke (avondschemering) prachtige muziek gebracht rond de engelenstem van Nanna Barslev. Op het einde van Hindeham haalt Nanna even uit met een stevige scream/grunt, maar de cleane vocals liggen haar en de band duidelijk veel beter. De composities op Tusmørke zijn vaak lang uitgesponnen en gelaagd, maar nergens leidt dat tot een vervelende herhaling. Fæstemand is daar met ruim acht minuten op de teller een mooi voorbeeld van.
Elk nummer heeft ook een mooi evenwicht tussen gitaargeweld en de inbreng van pakweg luit, draailier en viool. Positieve uitschieters zijn o.m. Jagt en Skifting.
Tussen Tusmørke en voorganger Intet Menneskebarn ligt vier jaar en je voelt aan alles dat de band de tijd heeft genomen om alles tot in de puntjes af te werken en de juiste spirit mee te geven. Een fijn album voor de liefhebbers van folk-metal.