Twee EP’s vonden hun weg naar het publiek en de band maakt furore op het podium naast At The Gates en Meshuggah om er een paar te noemen. Toch was de band niet geheel tevreden met het geluid. De clean vocals van Kristian pasten toch niet in het plaatje. Vanaf dat moment warden de clean vocals overboord gegooid en maakte hij gebruik van zijn rauwe gromgeluid. Een derde EP volgde en de laatste twaalf nummers zijn verzameld op het eerste volledige studioalbum Mind Grind Paradigm. Een album dat zich niet heel makkelijk laat kennen. Het kostte me ettelijke luisterbeurten om een aardig beeld te krijgen van dit album. Ik had steeds het idee dat het conceptalbum betrof, maar dat is toch niet zo.
Na het prachtige Paradigm Shift, dat een vervolg krijgt aan het eind van het album, volgt Aftelife. Een nummer dat veel weg heeft van het geluid van de metal van Lamb Of God. Deze invloed komt later niet meer terug. De overige nummers hebben een basis die dichter bij de black- en deathmetal ligt. Opvallende composities zijn onder meer Sienipilvi, Landscapes en Flow. In Desolation is er extra ruimte voor het drumwerk van Miika. Zijn strakke drumwerk geeft ook I Am Evil dat beetje extra’s mee. Een nummer met een zwaar en heftig karakter waarin zanger Kristian ver de diepte in gaat. De wisselingen in tempo zorgen voor dynamiek en maken het nummer tot een hoogtepunt van het album. De metalcoreinvloeden van Fredrik Iggfors laten zich horen in Hybrid Haven waar fijne breaks en variatie in tempo de interesse weet te wekken.
Mind Grind Paradigm laat zich dus niet zo makkelijk omschrijven en het vraagt wat geduld om het geluid van de band te doorgronden. Toch is het voor fans van Amon Amarth, Lamb Of God en At The Gates een bijzonder album om eens rustig te verkennen.
