Echoes Beyond is het vijfde album van deze Duitse band, die inmiddels ook al weer twintig jaar meegaat. Op één of andere manier was ik deze band blijkbaar steeds misgelopen; bij mijn weten is dit het eerste materiaal dat me bewust ter ore komt.
Naast de klassieke bezetting van drums, bas, gitaar, keyboard en zang, hebben deze mannen een niet onfortuinlijk spelende saxofonist als bonus. Het stijltje van de albumhoes doet me een beetje aan At Vance denken. Toch zit Human Zoo meer de classic hardrock kant op, soms zelfs een beetje richting sleaze of de meer melodische hardrock en metal kant van landgenoten Jaded Heart of Gotthard. De muziek is dus best goed en gemakkelijk te consumeren in eerste aanleg en ook al wordt er kundig met de instrumenten omgegaan, na kritische (her)beluistering komt het niet echt boven een heel erg gemiddeld niveau. De nummers zijn prettig te beluisteren, maar blijven niet beklijven en kunnen me ook niet ergens raken; niet positief en niet negatief. De teksten zijn allemaal trouwens wel heel erg cliché, maar dat komt vaker voor in het genre. Human Zoo lijkt dus echt zo’n spreekwoordelijke, typische “dertien in een dozijn”- band. Ook de heel capabele zang, best smaakvolle gitaren en zelfs de toevoeging van de heel aardig musicerende saxofonist kan bij mij geen doorbraak forceren. Gelukkig voor de band denkt niet iedereen er zo over, ze hebben namelijk toch een heel aardige (en trouwe) aanhang, zo heb ik ontdekt. Het zij ze gegund; mij hebben ze niet kunnen inpakken, maar de eerste indruk was “laat ik eens proberen” en ik heb me ook nergens echt aan kunnen storen. Gewoon een heel aardig plaatje tussendoor dus.