Na twee albums heeft Hypnos een nieuwe zanger aangetrokken, Linus Johansson, tevens zanger van Trial. Het nieuwe album bevat live versies afkomstig van de eerste twee muziekdragers, een cover van ABBA en twee nieuwe nummers. Direct vanaf het begin gieren de gitaren in de hoogste versnelling, snel-sneller-snelst. Het album opent met het nieuwe nummer Ain’t No Fool, een nummer met een snelle, meloodieuze riff als intro en een hoog tempo.
Border Patrol en Hands Of Evil volgen en het is duidelijk dat de band zich geen rust gunt tijdens het spelen. Onvermoeibaar wordt er aan de snaren geplukt en op de drums geslagen. Johansson weet zich schijnbaar zonder overmatige inspanning overeind te houden. De band trekt een stevige muur van geluid op, om zich heen. Hands Of Evil wordt flink uitgerekt, de versie van ruim negen minuten biedt veel ruimte aan de gitaarsolo’s. Dan gaat in Nightmares het tempo toch wat omlaag en komt de nadruk op de blueskant in plaats van de rock te liggen.
Looking Out is het andere nieuwe nummer, en is ook weer een razendsnelle rocker. De nummers 1800 en The Mountain overschrijden ook ruim de zeven minuten grens en laten horen dat de band muzikaal zeker wat te brengen heeft. Als afsluiter komt dan tenslotte een cover van ABBA’s Gimme Gimme Gimme. Het nummer wordt in geheel eigen stijl gebracht, geen toetsen, geen electronica. Alle kenmerkende melodielijnen worden met de gitaar gespeeld. Het wordt een wat steviger versie dan het origineel, maar zonder het volledig om zeep te brengen. Een geslaagd experiment.
Vijftig minuten lang weet Hypnos te boeien en te overtuigen. De eigen composities zijn sterk en zitten muzikaal goed in elkaar. De cover is geen overbodig nummer gebleken, het laat zien waar de band ook toe in staat is.