Igorrr – Spirituality And Distortion

Bij mijn eerste concert van dit jaar was ik ziek, bij het tweede is de hele wereld ziek. Vandaag zou ik eindelijk live kennismaken met Igorrr. Helaas…
Inmiddels is er een nieuwe datum voor het concert in Utrecht: 13 februari 2021. Gelukkig is er wel de nieuwe cd, want die kwam gewoon uit.
Spirituality And Distortion is het tweede album van de band Igorrr. Ja, Gautier Serre, het muzikaal genie achter deze band, is al wat langer bezig onder die naam, maar sinds Savage Sinusoid is het een band, door de toevoeging van zangeres Laure Le Prunenec (waarmee hij ook al in Corpo-Mente werkte), zanger Laurent Lunoir en drummer Sylvain Bouvier. Savage Sinusoid was ook het eerste album waarop geen samples gebruikt waren, net als hier. Alles is dus door muzikanten van vlees en bloed ingespeeld. Even afgezien van de geluidseffecten, natuurlijk. Judas Priest gebruikte op het succesalbum British Steel op enig moment een volle bestek-lade als geluidseffect. Igorrr gebruikt vaak veel herkenbaarder effecten als kippen, geiten en stofzuigers, maar zoals hier te zien is ook koektrommels en gasflessen. Het knappe is dat die geluidseffecten, herkenbaar of niet, nergens een gimmick worden. Net als de rest van de muziek trouwens.
Alle vertrouwde elementen zijn weer aanwezig: snoeiharde, hakkende gitaren, furieuze drums, geweldige zang van Laurence Le Prunenec. Keer op keer gaat de baroquecore van rustig naar volkomen gestoord in een tiende van een seconde en toch blijft het allemaal kloppen. Bij het vorige album zei ik al “Het kán eigenlijk ook niet werken – en toch doet het dat” en daar is niets aan veranderd. Daarmee is niet gezegd dat het een herhalingsoefening betreft. Savage Sinusoid was een stuk meer metal dan Hallelujah, op Spirituality And Distortion verkent Igorrr nadrukkelijk de Arabische muziek. Het levert tracks op als Downgrade Desert, Camel Dancefloor en Overweight Poesy. Er wordt weer een veelheid aan instrumenten gebruikt. Behalve toetsen, gitaren, bas en drums zijn er strijkers, klavecimbel, sitar, oud, kanun en accordeon te horen. Geen geluid is onbruikbaar bij Igorrr. En vergis je niet: er wordt vaak op hoge snelheid, maar vooral heel erg goed gemusiceerd. Eén track had er van mij niet op gehoeven: Parpaing, met George Fischer van Cannibal Corpse die death metal-vocalen toevoegt en daar ben ik niet zo’n fan van. Maar goed, onder de fans van Igorrr zullen waarschijnlijk meer mensen wèl death metal in de kast hebben staan dan niet, dus ik ben hier waarschijnlijk de uitzondering.
Hoe dan ook is Spirituality And Distortion weer een geweldig album. Lekker om wat energie kwijt te raken in de lockdown. Zet ‘m niet té hard, want je buren kunnen óók het huis niet uit. De doelgroep voor Igorrr is en blijft nu eenmaal een stuk kleiner dan die voor pakweg de 3JS…

Igorrr website