Met Telemark zette de Noorse Ihsahn (Emperor) een eerste deel van een tweeluik neer. Een EP waarop hij zijn deathmetalinvloeden liet doorschemeren in rustieke composities en nu is het de beurt aan het tweede deel met de naam Pharos. Pharos is ten aanzien van Telemark sterk contrasterend. Muzikaal vaart Ihsahn zijn Vikingboot ver van de deathmetalwateren en komt de rustieke natuur van Noorwegen meer naar voren. Tekstueel zijn de drie nieuwe composities geschreven vanuit een perspectief dat verder weg ligt dan de teksten op Telemark, die meer persoonlijk en dicht-bij-huis liggen.
Losing Altitude klinkt melancholisch op een zeer subtiele manier. Vooral de manier van zingen van Ihsahn zorgt hiervoor. De muzikale omlijsting is krachtig neergezet met orkestrale elementen op de achtergond. Ihsahn blijkt met een enkel gitaarakkoord een sterke emotie neer te zetten. Het contrast in de compositie zorgt ervoor dat je heen en weer wordt geslingerd in de emotie hoewel je wellicht beter het woord wiegen kan gebruiken.
Spectre At The Feast is een gemoedelijke compositie met een aantrekkelijke melodie in een rustiek tempo. Het is sowieso een compositie die meteen aanspreekt door de ontvankelijkheid en de kracht die Ihsahn tentoonstelt in de refreinen. Ook hier maakt Ihsahn gebruik van orkestrale elementen als ondersteuning.
In titelnummer Pharos klinkt Ihsahn erg ingetogen en fungeren de drum, gitaar en bas slechts als subtiele ondersteuning. Het tempo heeft een wat meer easy-jazzy-karakter en zeilt Ihsahn meer de richting op van een band als Anathema of Katatonia. Daarmee zorgt hij er zeker voor dat de melancholie je meevoert over weidse meren en de muziek je licht kietelt waardoor je heerlijk ontspannend vanzelf in een hypnose geraakt. De meer aangezette stukken klinken vol en zeker de ondersteunende koorzang past uitstekend bij zijn bloedzuivere stemgeluid. Pharos is daarmee een vijf sterren muzikale reis geadviseerd door de ANWB.
Op Telemark coverde Ihsahn Lenny Kravitz en Iron Maiden en dat paste uitstekend in het Telemarkjasje. Op Pharos kiest hij voor twee composities die ver buiten de rock-/metaltraditie liggen.
Allereerst heeft hij gekozen voor Roads van het trip-hop collectief Portishead. En muzikaal blijft Ihsahn ook hier dicht bij de originele versie. Roads past uitstekend in het vervolg van de compositie Pharos en ik ontkom, behalve de gedachte aan Portishead, er niet aan om ook aan George Michael te denken. Zelf zou ik Ihsahn attenderen op het werk van deze Brit.
De tweede cover komt van de landgenoten van A-ha. Ihsahn heeft gekozen voor Manhattan Skyline en wist Einar Solberg van Leprous te strikken voor wat vocale ondersteuning. Bij de start zet het duo de falsetstemmen al in de juiste richting, waardoor het ook wel klinkt als het origineel.
Pharos is zoals gezegd de ‘negatieve’ print van Telemark. Op de EP zoekt Ihsahn meer de melancholie op en dat doet hij met verve. De drie nieuwe composities klinken erg toegankelijk, maar de stempel van de meester is sterk aanwezig.