De avond wordt afgetrapt door het Australische Sunset Sons. De mix van pop en indierock doet het goed bij het publiek, dat al in grote getalen aanwezig is. De band vraag meerdere malen om mee te klappen en dat doet de zaal dan ook. De zanger vliegt lekker energiek over het podium en de band speelt erg strak. De band zal begin april een album uitbrengen en doet dan ook de Effenaar in Eindhoven aan, gratis tip!
Rond kwart over negen wat het dan eindelijk tijd voor Imagine Dragons. De band begint direct lekker met een van de meest recente hits Shots. Na 1 minuut gooit zanger Dan Reynolds zijn standaard aan de kant en vliegt het podium over, op zoek naar het publiek. En dat publiek vindt hij. De show in Amsterdam is de laatste van de tour en de band heeft er zin in.
Na een korte speech van Dan Reynolds over Parijs en dat we meer lief voor elkaar moeten zijn zet de band It’s Time in. Iedereen die binnen is brult uit volle borst mee. Een echt kippenvel moment. Het nummer Amsterdam kan uiteraard niet ontbreken in de Ziggo Dome en wordt dan ook met luid gejuich ontvangen.
Helaas zit de show vol met allerlei solo’s van de bandleden. Een bassolo, gitaarsolo en drumsolo halen vaak het tempo uit de show en voegen ook niets toe aan de fantastische rockshow die de band geeft. Het mooie van de show is dat het van hard naar weer heel zacht gaat. I’m So Sorry is een keiharde rocksong terwijl On Top Of The World lekker rustig is.
Na publieksfavoriet Radioactive verdwijnt de band van het podium om snel daarna weer terug te komen voor het minder bekende The Fall om vervolgens af te sluiten met Dreams. Door de muziek en de fantastische beelden op de achtergrond raakt iedereen een beetje in trans. Imagine Dragons laat zich oprecht van hun beste kans zien in Amsterdam. De Tour liep op haar einde, maar de band maakte geen moment de indruk dat ze er klaar mee waren. En wij ook zeker niet met Imagine Dragons.
Foto door: Anthony Mair