Imminence – Turn The Light On

Het derde album van het Zweedse Imminence lag al enige tijd op mij te wachten en ik wist niet zo goed of ik het een luisterbeurt zou geven. Dat is zonde van mijn tijd geweest, want sinds ik het album de eerste keer heb opgezet, zijn er nog vele keren gevolgd dat ik Turn The Light On heb opgezet.
Imminence werd opgericht door zanger/violist Eddie Berg en gitarist Harald Barrett. Twee tieners die elkaar gevonden hadden in hun gemeenschappelijke visie op muziek. Met de single The Sickness brak de band min of meer door in 2015. Daarna volgde in 2017 het album This Is Goodbye dat ervoor zorgde dat de band met hun eigen show vele zalen uitverkocht. Nu is het aan Turn The Light On om dat succes verder vorm te gaan geven.
In dertien composities laat Imminence horen dat zij een vorm van metalcore spelen die enorm aanspreekt. Het heeft het stevige en krachtige metalcoregevoel in zich, maar de band schuwt het oo niet om de gevoelige snaar te bespelen. Het door piano gedomineerde Love & Grace is daar een mooi voorbeeld van. Eddie Berg vormt met zijn wat breekbare stemgeluid een mooie en gevoelige aanvulling op het pianogeluid.
Maar ook het gebruik van strijkinstrumenten is een prettige aanvulling op de jeugdige metalcore dat de band neerzet. In Death Of You, Lighthouse en Paralyzed is het cellogeluid een mooi extra accent in de krachtige metalcore dat het omsluit. Metalcore dat in Paralyzed overeenkomsten vertoont met een band als Caliban. Maar het is vooral het vioolgeluid in Infectious dat me zeer aanspreekt (en bijvoorbeeld ook in Lighthouse, maar dan minder duidelijk) en ik vind het jammer dat Eddie Berg zijn instrument niet vaker zo naar voren heeft geschoven.
Een opmerking die in het niet valt bij het consistente en aantrekkelijke geluid dat Turn The Light On domineert. Een zinsnede die de band zowel in de opener Erase als in het prachtige Death Of You gebruikt. Erase is daarbij mooi opgebouwd en kent een goed refrein en Eddie laat zichzelf horen als een veelzijdig zanger. Naast Erase zijn er talloze goed opgebouwde composities aanwezig op dit album. Door de refreinen toegankelijk te houden verhoogt Imminence de aantrekkelijkheid. Ik kan me daarbij in Saturated Soul al een menigte voorstellen die van begin tot eind op en neer springt.
Een ander mooi voorbeeld van sterk opgebouwde composities vind je terug in The Sickness. Drummer Peter Hanström laat een krachtig ritme horen en er wordt op een juist moment een soort van breakdown ingezet. Een kenmerk dat ook Room To Breathe van voldoende flair voorziet.
Imminence heeft de gave om op Turn The Light On sterke composities neer te zetten waarbij kracht, melodie en intensiteit elkaar aanvullen én versterken. Daarbij liggen de refreinen goed in het gehoor en hoor je jezelf al spoedig, hetzij fonetisch, hard meebrullen. Ik zou niet zo lang wachten, zoals ik heb gedaan.