Gevlucht uit Rusland hebben zanger Alexander Osipov en Jane Odintsova (de oprichters van de band), via Turkije, in Northampton in Engeland hun nieuwe basis gevonden voor de band Imperial Age. Samen met mede bandleden Anna, Manuele en Dmitry reizen ze momenteel door Europa in het kader van de “Lost Worlds Unleashed Tour 2023”.
Na de start van de tour in Parijs, reisde de band via Duitsland ons landje in met een eerst een optreden in Sittard, voordat op zaterdag 14 oktober 2023 De PIT in Terneuzen wordt aangedaan, kort voor de ‘terugreis’ naar de UK, voor het vervolg van de tour in ‘eigen’ land.
Waar Imperial Age zich mede kenmerkt door de drie vocalisten (Alexander, Jane en Anna), wacht in Terneuzen een onverwachte, teleurstellende, verrassing. Zangeres Anna Moiseeva heeft tijdens de tour een infectie opgelopen aan haar stembanden en kan de show in Terneuzen niet mee doen. Wel is ze aanwezig in de zaal, waarbij drinken geen probleem is en wanneer ze op het podium wordt geroepen, zijn haar woorden: “But I can drink”, met een glas wijn in haar handen. Overigens wordt de band live nog wel bijgestaan door een extra gitarist.
Waar het gezelschap op het podium een aardig internationaal karakter heeft, zo klinkt dat eigenlijk ook door in de zaal van De PIT. Waar mijn talenknobbel niet heel goed is op het gebied van Russisch, lijkt die taal toch ook wel door de zaal te klinken. Maar ook het Duits (dat herken ik dan wel met zekerheid) laat zich onder het publiek terug horen, waarbij er ook nog genoeg ‘Ollanders’ een avondje symfonische metal beleven.
De band speelt een energieke set, waarbij die zij dit, weliswaar met vlagen, ook op het publiek weten over te brengen. De (waarschijnlijke) mede landgenoten uit Rusland, weten in ieder geval wel te genieten van de avond met een hoofdletter G. Al moet ook gezegd worden dat de overige bezoekers aardig meespringen.
Tijdens de set trekt de band, op de drummer na, geregeld weg achter de banners op het podium, waarna veelal symfonische en elektronica geluiden bezit nemen van de zaal. Met vervolgens een geleidelijke terugkeer van de bandleden op het podium, waarbij vaak eerst de gitaristen even in het ‘zonnetje’ worden gezet voor ook Alexander en Jane weer terugkeren. Gedurende de avond rijst wel een beetje de vraag van het verdere nut van de ‘hide-and-seek’ acties en voelt soms wat ongemakkelijk.
Eerlijkheid gebied te zeggen dat de band op de plaat, met name dan op het vocale gebied, wellicht iets beter tot zijn recht komt dan in de live uitvoering. Maar houdt niet weg dat de band een lekkere set neerzet, waarbij het publiek dit ook zeer weet te waarderen.
