In Mourning – The Weight Of Oceans

Dat In Mourning de oceaan als metafoor gebruikt voor/in de nummers van The Weight Of Oceans is niet zo vreemd. Vanaf de eerste tonen weet In Mourning mij te integreren met deze cd. Zoals het water van de zee mij weet te integreren door een stuk onvoorspelbaarheid, kracht en souplesse. Het is dan ook niet eenvoudig om de muziek van In Mourning in een (muziek/metal) stroming te plaatsen. Met Colossus begint het al. Na een lekker intro, dat later in het nummer weer terug zal komen vallen gitaar en grunt subtiel in om in een stuwende groove het nummer verder vorm te geven. De ritmewijzigingen in het nummer zorgen voor een interessant muziekspel. In A Vow To Conquer The Ocean gaat het in een stroomversnelling verder. Net als het water in de oceaan varieert In Mourning hier heftige muziekpartijen om daarna meeslepend het nummer te vervolgen. De veelzijdigheid laat mij regelmatig in dit nummer heen en weer slingeren als een stuurloze rubberboot. De oceaan kent echter ook kalme stukken. Celestial Tear raakt bij mij de gevoelige snaar al ware het een kabbelende branding die mij licht raakt en mij uitnodigt om mee te gaan. Ook het instrumentale Sirens brengt dit gevoel naar boven. Grooven kunnen ze bij In Mourning. The Drowning Sun is doorspekt met zo’n groove en in Voyage Of A Wavering Mind is de groove stroperig langzaam. Doommetal van de hoogste kwaliteit. Opvallend is tenslotte het samenspel tussen bass en gitaar in Convergence. In Mourning wist mij met de eerste tonen te raken en dat hebben ze negen nummers lang gedaan. Ik ben gegrepen door het gezang van de sirenen en verdronken in de weldaad van de oceaan