Inferum – Modern Massacre

Dat Inferum de Wacken Metal Battle 2017 wist te winnen en daardoor op 3 augustus jongstleden het podium in het metalwalhalla mocht betreden om een show te geven, wordt meteen duidelijk bij het horen van de eerste compositie van deze vijf jongens die allen aan de Metalfactory in Eindhoven studeren.
Leeftijd is niet belangrijk wanneer het gaat om het schrijven en spelen van goede en krachtige composities. De vijf jongens hebben elkaar gevonden en de reageerbuis met metalchemie borrelt explosief over. Dat heeft geresulteerd in de EP Modern Massacre die half augustus is uitgegeven.
Meteen verpulvert Inferum de rock in roll met een verpletterende metalwals in het titelnummer. Een heerlijke binnenkomer. Zelf mogen ze hun muziek omschrijven als mechanical deathmetal, maar dat is volgens mij ook maar om het een richting te geven. Modern Massacre heeft een goed zwaar ritme maar klinkt toch ook weer ietwat luchtig waardoor het een karakter krijgt alsof het een mashup is van Avatar en Despiced Icon met wat Panterakruiden erover. De groove staat ultrastrak en het stemgeluid van Morrison de Boer klinkt als een granieten strot die zijn mannetje weet te staan in de ultragranieten muzikale basis. Van het begin tot het eind is Modern Massacre verrassend en sterk te noemen.
De krachtige elementen komen in Blinding Supremacy sterk terug. Ritmisch zit het uitstekend in elkaar met regelmatige stiltes in de compositie die het uit lijken te krijsen in het doom-/deathmetallandschap terwijl diverse wendingen  het pad doen kronkelen waarover het zangmonster zijn weg vindt. Opvallend in het totale geluid van Inferum is het feit dat de band hanteerbare complexiteiten in de composities stoppen. In ritmes en snelheid wisselt het voortdurend maar blijft de vaart erin.
In Rotten King ervaart de luisteraar hetzelfde. Het indrukwekkende drumwerk van Wouter Maccare (klinkt als Massacre) dwingt respect af, maar zijn geluid wordt alleen maar interessant door de groovende riff die als rode draad door Rotten King heen borduurt.
Het spel der ritmes krijgt in Incineration een bijna logisch vervolg. De kracht van het totale geluid komt weer sterk naar voren en de schijnbaar complexe wendingen verlopen ook hier soepel.
Inferum heeft me heel erg verbaasd. Ik was heel nieuwsgierig wat vijf heren na een half jaar neer wisten te zetten, maar die nieuwsgierigheid heeft plaats gemaakt voor een toch wel aangenaam respect voor deze EP.
De komende periode kun je ze aanschouwen op onder meer Occultfest, Baroeg Open Air en Tattoofest. Ik zou zeggen. Ga kijken en luisteren.