Insanity – Broken World

Met Burgerkill ontdekte ik al hoeveel mooie metal er van Indonesië komt. Toevallig is dit ook zo’n plaat uit deze voormalige kolonie.
Officieel staat deze bekend als grindcore band maar ik durf te beweren dat hij een veel breder publiek zal aanspreken dan de grotere grindcore bands als Rompeprop of zelfs Napalm Death. Dat komt omdat de sound toch best redelijke durft aan te leunen tegen thrash metal bijvoorbeeld. Al sinds 1992 zijn deze mannen actief en in de kielzog van de nieuwe zegetocht van Burgerkill timmeren ze ook lekker aan de weg.
Het tempo blijft steeds hoog, zoals bij grindcore betaamd maar nergens ontspoort het. Het blijven zeker echte liedjes hoewel natuurlijk ontzettend heavy. Wat me opvalt is dat sommige riffs net die aparte naklank hebben die me doen dromen hoe het zou klinken als Dimebag Darrel of Zakk Wylde grindcore zouden spelen.
De heren vergeten hun roots niet, in Heideroosjes-fashion presenteren ze ook twee nummers in de moedertaal. Naast de taal is de stijl ook wat meer beïnvloed door de nationale muziek en opent bijvoorbeeld Cublak Suweng een stuk milder dan de andere nummers voor het overgaat in de knallende grindcore.
Al met al een grindcore plaat met een zekere eigen identitieit en het beluisteren waard voor fans van grindcore, maar zeker ook wel voor death metal en de heavier thrash.