Insomnium – Argent Moon (EP)

Het Finse Insomnium maakt al sinds jaar en dag albums die de sfeer van donkere ongure herfstdagen en noordelijke winterdagen weet te vangen in muzikale hoogstandjes. Met de deathmetal als uitvalsbasis weet Insomnium dit genre met liefde te omwikkelen met een melancholische deken waardoor het zachte en het scherpe elkaar neutraliseren en samen prachtige klanken voortbrengen.
Het achtste album Heart Like A Grave dateert uit 2019 en wist het bijna tot mijn top 10 van 2019 te schoppen. Toen de wereld daarna in 2020 stil ging staan of zoals de band het omschrijft: “..when the good old world abruptly closed its curtains”, was duidelijk dat er iets anders gedaan moest worden. Er moest gewoon nieuw werk komen in 2021. Nieuw werk dat in de loop van het jaar uitgebracht werd en uiteindelijk tezamen de EP Argent Moon vormt.
De vier composities passen niet alleen uitstekend in de discografie van de band, maar ademen zo vlak voor de herfst warmte en geborgenheid door de melancholische vibe die het geheel omlijst. In The Conjurer wordt dat duidelijk in de muziekmelodie die gestaag en licht slepend de wat schurende zangpartij van licht voorziet. Het gitaarspel van Ville Friman, Markus Vanhala en Jani Liimatainen speelt met elkaar en lijkt in een stijlvolle dans om elkaar heen te cirkelen. Maar steeds surfend en glijdend op de basis die als een zachte gletscher verder voort schrijdt en vanuit de ritmesectie gevoed wordt. Dat neemt niet weg dat de krachtige deathmetalelementen niet af en toe boven komen borrelen als magma die net over de rand heen glijdt. Een compositie die je meeneemt en alles om je heen even doet vergeten.

The Reticent is afgelopen mei als video aan het publiek gepresenteerd. Aanvankelijk gebruikt Insomnium hier meer clean vocals dan we misschien gewend zijn, maar de diepe grunts bieden al gauw het tegenwicht in het duet met deze clean vocals. De sfeer en de muzikale melancholische basis passen mooi onder de drie zanglijnen waardoor enige overeenkomsten met Amorphis gemaakt kunnen en mogen worden.

De vaart gaat er daarna lichtelijk uit met The Antagonist. Licht onheilspellend en langzaam valt de duisternis in maar het akoestische gitaarspel en de prachtige zang bieden juist dat lichtpuntje in deze donkerte. Het kenmerkende geluid van Insomnium zet zich daarna ook hier voort om uiteindelijk te bewegen naar de single The Wanderer die wat minder zwaar is neergezet en waarin een frivool stuk gitaarspel de compositie inluidt. En ook hier weet Insomnium de lichte betovering die Argent Moon in zich heeft en auditief over je heen uitstrooit voort te zetten. Het is dan ook bijna niet mogelijk om de EP ergens af te breken. Argent Moon is een EP die je meeneemt naar een nieuwe wereld waarin het goed toeven is en waar je je warm en geborgen voelt.

Na Heart Like A Grave is Argent Moon een prachtig vervolg en een fraai nieuw hoofdstuk in de carrière van deze Finnen. Van voor toch achter betoverend en de oorzaak van wat kippenvel op mijn lijf. Daarbij zijn de video’s die geschoten zijn bij de composities evenzeer zo mooi.