Interview Airbourne op Fortarock XL

Het zijn drukke dagen voor Airbourne. Een nieuw album is onlangs uitgebracht en de heren uit Australië hebben al flink wat optredens in Noord-Amerika achter de rug. Nu is Europa aan de beurt om van de kunsten van deze mannen te genieten. Ondanks het goed gevulde schema van de band kreeg Rockportaal op Fortarock de kans om de band aan de tand te voelen!
Onlangs verscheen jullie nieuwe album “Black Dog Barking” wat door velen met een positieve recensie is ontvangen. Het is wederom gelukt om een mooi album te 

maken. Wat is jullie mening over het nieuwe album?
– Het is altijd spannend hoe er op een nieuw album wordt gereageerd. We hebben er behoorlijk wat tijd ingestoken om “Black Dog Barking” op te nemen en we willen graag de voorgaande albums overtreffen. Onze voorgangers hebben de lat al aardig hooggeleged, waardoor er al snel wordt verwacht dat het allemaal nog nog beter kan. Volgens de reacties van de fans en de media mogen we concluderen dat dat wel is gelukt.
Het album is ook uitgebracht op vinyl. De laatste tijd zie je steeds meer mensen die zich met het verzamelen van albums op vinyl bezighouden. Heeft Airbourne zelf ook iets met vinyl?
– We weten dat er een flink aantal fans zijn die graag een album op plaat willen hebben. Sowieso zijn we blij dat er mensen zijn die onze albums kopen en zo ons steunen. De technieken van tegenwoordig houd je niet tegen. Via Internet is op allerlei manieren aan muziek te komen, dus we mogen al lang blij zijn dat mensen bereid zijn om voor ons te betalen. We weten natuurlijk niet wat de toekomst gaat brengen, maar 1 ding weten we zeker, het beleven van een liveoptreden kun je niet via het Internet krijgen. Natuurlijk heeft Internet ook wel een positieve kans. Door middel van onze website en Social Media hebben we de mogelijkheid om snel contact met onze fans te hebben en kunnen we terwijl we op tour zijn allerlei leuke dingen online zetten. Maar om terug te komen op de liefde voor vinyl. Zelf zijn we een groot liefhebber van vinyl en hebben allemaal een behoorlijke albumcollectie. Als ik drie persoonlijke favorieteten moet noemen die met regelmaat worden gedraaid zijn dat AC/DC – Back in Black, Whitesnake – Live at Donington 1990 en The Cult – Electric.
Jullie zijn ondertussen alweer een tijdje onderweg. De tour door Noord-Amerika zit er net op en nu staat Europa voor de deur. Hoe is het om met Airbourne op pad te zijn? Missen jullie niet het thuisfront wat helemaal aan de andere kant van de wereld zit? Wat doen jullie allemaal als je moet wachten?
– Het schema van Airbourne is een behoorlijk gevuld schema en toont ondertussen het schema waar de band allemaal staat tijdens de Europese tour. Het is geweldig om met deze band op pad te zijn. Het is echter geen gemakkelijk leven en het is hard werken. Bij elke show geven we echt alles en na afloop hebben we gewoon een paar biertjes nodig. Deze combinatie hakt er wel eens in. We letten dan ook goed op elkaar, want het is bijzonder vervelend als iemand van ons ziek is. De shows moeten simpelweg doorgaan. In de bus wordt er naast het rusten ook veel gegamed. We zijn fan van schietspellen en er wordt dan ook flink wat afgeknald als we onderweg zijn. Natuurlijk missen we onze familie en vrienden als we onderweg zijn. Ze weten dat we hard aan het werk zijn en steunen ons, maar toch zit er een flinke afstand tussen hen en ons. Als we dan ook even thuis zijn wordt dit vaak wel weer goedgemaakt. Veel van huis zijn is dan ook moeilijk te combineren met relaties.
Nu het nieuwe album uit is zijn veel fans alweer nieuwsgierig wat ze kunnen verwachten tijdens jullie shows. Op Internet was al te lezen dat er tot nu toe slechts 1 nummer live is gespeeld van “Black Dog Barking”. Kan er alvast wat verteld worden over de komende optredens? Hoe leven jullie naar een show toe? Hebben jullie speciale rituelen? Ook klimt Joel nogal eens in de masten, zijn jullie niet bang dat het eens misgaat.
– Zoals bekend geven we echt alles tijdens een optreden. Dit doen we op festivals, maar ook op onze eigen shows. Tot op heden hebben we inderdaad slechts 1 nummer gespeeld van “Black Dog Barking”. Ten tijde van de Amerikaanse tour was het album nog niet uit en we willen niet dat er al materiaal op Internet beland wat nog niet officieel is verschenen. Tegenwoordig worden er zoveel opnames gemaakt met telefoons en camera’s, waardoor we bewust de keuze hebben gemaakt om te wachten met het spelen van nieuw materiaal tot aan de release. Het blijft zo extra spannend voor het publiek om nieuw materiaal van ons te horen. Er zullen dan ook zeker nieuwe nummers op de setlist staan vandaag en de komende dagen. We laden ons voor een optreden allemaal flink op. We doen onze warmups en zelf zing ik graag nummers van ZZ Top, Whitesnake en Creedence Clearwater Revival om mijn stem te trainen. Het klimgedrag van Joel baart nog wel eens zorgen. We weten wel wat hij doet en dat hij het kan, maar het is niet zonder risico. Als hij dreigt te vallen, dan valt hij simpelweg te pletter. Dan is het meteen einde verhaal.
Tijdens de vele festivals hebben jullie ongetwijfeld al vele muzikale helden zien spelen, waar je vroeger al fan van was. Ook zijn er vast al wat handjes geschud met bepaalde iconen. Hoe is het om als nieuwkomer in de industrie dit te mogen bereiken?
– We zijn daar maar al te trots op, maar we hebben er hard voor moeten werken. We zijn een band uit Warrnambool. Vanaf het begin waren we er al snel achter dat als we echt iets wilden bereiken we naar Melbourne moesten verhuizen. We waren ons al snel bewust dat we er hard voor moesten werken om iets te bereiken. Uberhaupt hard werken om in Europa aan de bak te kunnen. Na vele optredens in kroegen en zalen kregen we de kans om supportact te mogen zijn met Jimmy Barnes, de Australische Bruce Springsteen. Dit was al geweldig. Echter vrij snel daarna kregen we de kans om supportact te mogen zijn voor The Rolling Stones. Op het moment drong het nog niet echt tot ons door. Toen we naderhand foto’s zagen met onder andere Keith Richards beseften we pas dat we met legendarische helden te maken hebben gehad. Ondertussen hebben we al heel wat handen geschud met grootse artiesten. We hebben getourd met Judas Priest en Motorhead. Ook hebben we Iron Maiden en AC/DC mogen ontmoeten en zijn we gisteren in Berlijn begonnen aan de tour samen met Volbeat. Leuke gasten om mee te werken. Het is dan ook een eer om muzikale helden te mogen ontmoeten en het podium te delen. Op het moment dat we het allemaal meemaken gaat het in een roes voorbij. Echter als we eenmaal in de bus zitten hebben we eigenlijk pas door wat er allemaal is gebeurd.

Jullie muzikale voorbeelden gaan dan ook al een behoorlijk lange tijd mee. Als nieuwkomer kan je hier wel een voorbeeld aan nemen. Hoe vinden jullie het dat alle bands nog zo lang meegaan?
– Het is bewonderenswaardig om mannen zoals Lemmy bezig te zijn. Al zoveel jaar onderweg en nog steeds zetten ze de boel op zijn kop. Toen we dan ook in Australië The Rolling Stones bezigzagen groeide enkel het respect voor deze band. Wat een energie heeft die Mick Jagger. Als wij op zo’n leeftijd nog steeds zo kunnen dansen en springen hebben we niet zo eens zo slecht gedaan.  De respectievelijke oudjes bewijzen dan ook dat ze absoluut nog tellen en meekunnen.