Interview: Tanner Anderson van Obsequiae over muzikale alchemie

The Palms Of Sorrowed Kings is voor mij eveneens plaat van het jaar, samen met Portent van False, die andere geniale metalband uit Minnesota. Hieronder een interview met Tanner Anderson, het brein achter Obsequiae.
Het nieuwe album heet The Palms of Sorrowed Kings. Hoe en wanneer kwam je op die titel?
‘Ik had deze titel al in gedachten sinds Aria of Vernal Tombs (het voorgaande album uit 2015). Ik denk dat de beelden die het oproept, thematisch werken op het album en een groot gevoel van verlies overbrengen.’
De instrumentale nummers worden opnieuw prachtig gespeeld door Vicente. Ik heb gelezen dat sommige nummers uit de 13e eeuw komen. Hoe kies jij (of Vicente?) die liedjes?
‘Al deze nummers zijn minstens zo oud (met uitzondering van Per tropo fede). Ik heb ze gekozen omdat ik dacht dat hun kwaliteiten de zwaardere nummers mooi zouden contrasteren. Omdat de nummers vanwege hun oudheid alleen in mono zijn opgenomen is er een inventieve en fantasierijke instrumentalist voor nodig om zo’n rijk, sonisch geluid te maken van zulk bronmateriaal. Het is echt een soort muzikale alchemie, een uitdaging om deze oude liedjes aan te passen op manieren die eerder ongehoord of ondenkbaar waren. De stijl van Vicente is zeer de zijne en ik heb volledig vertrouwen in zijn fantasierijke benadering van elk idee. Hij is absoluut uniek in zijn soort en hij beïnvloed mij ook heel erg.’
Wie doet de clean vocals op het album?
Mijn goede vriend, Jake Rogers (Visigoth), zingt aan het einde van het nummer The Palms of Sorrowed Kings. Onze oude drummer, Andrew Della Cagna, zingt aan het einde of Lone Isle. De rest was ik zelf.

Wat kun je me vertellen over het kunstwerk op de albumcover?
Net als het vorige album bestond het kunstwerk uit historische fotochromen die tussen 1880-1910 dateren. Fotochromen zijn een primitief type gekleurde lithografieën en waren de vroegste afbeeldingen die we van deze plaatsen hebben. Vanwege de kleuren van de fotochromen creëren ze een dromerige, surrealistische sfeer terwijl ze nog steeds erg “echt” of authentiek aandoen. Het is die lijn tussen fantasie en realiteit waar ik me door aangetrokken voel. Die hogere magie van de geest of het gevoel van verwondering is uiteindelijk wat ik bij luisteraars hoop op te roepen.
 
 
Je speelt veel instrumenten. Welke speel je echt graag en waarom?
Ik geniet het meest van het spelen van het hakkebord. Het is een prachtig klinkend instrument en ook erg veelzijdig in hoe het kan worden aangepast aan andere muziekstijlen. Het voelt heel natuurlijk aan en ik kan zonder al te veel moeite improviseren met het instrument.
Is er een kans dat je de draailier op een Obsequiae-album gaat spelen?
Ik heb draailier gespeeld op The Palms Of Sorrowed Kings. Maar ik nam maatregelen om ervoor te zorgen dat het niet als zodanig zou kunnen worden geïdentificeerd. Het wordt gebruikt als de drone op In hoc anni circulo. Ik liet de draailier door elektronica / LFO’s lopen om de dronetextuur te creëren. De reden dat ik zulke instrumenten meestal niet op de albums speel is dat het, hoe mooi ik het ook vind, heel gemakkelijk kan voelen als een gimmick. Het gebeurt bijvoorbeeld veel in folk metal. Ik heb niets tegen die stijl van muziek, maar persoonlijk hou ik er niet van.
Is mythologie net zo belangrijk als geschiedenis? Waarom of waarom niet?
Ik denk dat geschiedenis oneindig veel belangrijker is. Ik wil daarmee niet de unieke inzichten van de mythologie afdoen. Mythologie of religie kan ons helpen de verschillende culturen te begrijpen. Uiteindelijk is het door ons begrip van de geschiedenis dat we weten hoe we het verleden beter kunnen begrijpen, het heden kunnen erkennen en de toekomst kunnen confronteren. We zijn geneigd de wereld te begrijpen vanuit onze eigen perspectieven; mythologie of religie op een specifieke manier te kaderen. En het is voor veel mensen een uitdaging om een ​​objectieve realiteit te zien zonder de subjectiviteit van conditionering of opvoeding. Dit is een van de vele redenen waarom gesprekken over eurocentricisme bestaan ​​en belangrijk zijn. Elke cultuur heeft zijn eigen mythologieën, geloofsovertuigingen of spiritualiteit. Naar mijn mening zou het beter zijn om een ​​diverse en constant veranderende wereld te benaderen met de beschikbare kennis, in plaats van rechtstreeks naar een archaïsche bron te grijpen waarbij men het risico loopt een specifieke cultuur over één kam te scheren. Voor velen kan de spirituele lens ons vermogen om gemeenschappelijkheid of empathie te vinden belemmeren wanneer ze worden uitgedaagd met verschillende culturen en gebruiken. De geschiedenis heeft ons beter geleerd.
Door jouw muziek voel ik een diepe verbondenheid met de natuur. Hoe belangrijk is de natuur in je leven?
Ik denk dat tijd doorbrengen in de natuur ons in staat stelt om ons even los te maken van de wereld. En hopelijk zie je daardoor ook meer dan alleen de schoonheid van de natuur. Het is een moment om na te denken over onze gedachten en ons doel. En het is uniek voor ons allemaal waar we dat soort momenten vinden. Ik ben altijd aangetrokken geweest tot water en stromingen. Wandelen is geweldig omdat we onze fysieke energie uitoefenen terwijl we worden opgeladen met de chaos en sereniteit om ons heen. Dus natuur is heel belangrijk voor mij.
Wie is je favoriete dichter en waarom?
Ik consumeer muziek en poëzie op vergelijkbare manieren. Ik heb geen favorieten, maar ik ben geneigd echt in te gaan op alles waarop ik de laatste tijd ben gewezen. Het verschil is dat ik bij poëzie de neiging heb om het in kleinere doses te lezen. Deze zomer werd ik gewezen op een dichter genaamd Gwen Frostic. Ik ontving twee van haar oudere boeken: Wingborne uit 1967 en A Walk With Me uit 1958. Het zijn fantastische weerspiegelingen van de natuur rond cyclische thema’s van groei, vergankelijkheid en een soort vluchtige gevoelens van kortstondige schoonheid. Die resoneren met mij omdat ik me aangetrokken voel tot observaties van andere mensen over kleine details en hun betekenis in de context van poëzie. Op dezelfde manier denk ik dat iedereen die dergelijke poëzie waardeert, de gedichten van Mary Oliver opnieuw herleest na haar overlijden dit jaar. Ik deed dat in ieder geval wel.
Als je op tournee zou gaan, welke bands zou je dan meenemen?
Stormkeep uit Colorado en Crypt Sermon uit Philly.
Heb je het nieuwe nummer van Mitochondrial Sun gehoord, het elektronische project van Niklas Sundin? hoe denk jij erover?
Ik had er nog nooit van gehoord. Ik moest naar een paar nummers luisteren om de vraag daadwerkelijk te beantwoorden. Kortom: ik ben geen fan van soundscape-pop in het algemeen. Dus het is helaas niet echt mijn smaak. Dat gezegd hebbende, heb ik veel respect voor Niklas Sundin en ben ik blij dat hij andere muzikale wegen vindt om zijn talent als songwriter te verkennen.
Welk album heb je recent geluisterd en waarom vond je het leuk of niet?
Vanmorgen stond het album “Blossoms” van Emptyset op. Ik heb er vorige week over gehoord. Het is een nieuw album gemaakt door programmeurs van kunstmatige intelligentie die hun oude muziek namen en een nieuw album “creëerden”. Het is een gek concept en nog gekker als je ernaar luistert. Het is alsof je een uitzending hoort uit een ander universum dat vecht om zelfs op hoorbare sonische frequenties te blijven. Maar er zit zo een precies ritme en een opvallende textuurbalans in. Hun album “Recur” had ik in de afgelopen jaren ontdekt en hoewel ik geen liefhebber van minimale techno ben, vind ik het één van de beste albums in die stijl die ik ooit heb gehoord.
Welke plaat uit 2019 is jouw favoriet?
Crypt Sermon The Ruins of Fading Light. Doom perfectie.
Is er een kans dat we Obsequiae in Nederland kunnen zien en horen?
Dat hoop ik zeker. Ik speelde op het Roadburn-festival in Tilburg met Panopticon in 2018 en we hadden een geweldige tijd. Het zou geweldig zijn om Obsequiae naar Nederland te brengen.