Tachtigerjaren metal, zelfs wat zeventigerjaren hardrock, en een behoorlijke dosis NWOBHM; een mix die wel toevertrouwd is aan Intranced. Direct schieten me namen als Def Leppard, Scorpions, MSG, Thin Lizzy en vele anderen door het hoofd, bij beluistering van Muerte Y Metal. Er zijn toch ergere bands om mee vergeleken te worden, dacht ik zo.
De titel en enkele teksten zijn in het Spaans, maar hoewel ik weinig van deze taal machtig ben, is het allemaal heel goed te verhapstukken. Sterker nog; eigenlijk past het best wel op de gekozen momenten. Zanger James Paul Luna zou je kunnen kennen van het eerste materiaal van White Wizzard, maar het lijkt alsof hij alleen maar veel beter geworden is; dit klinkt echt heel erg goed! Zowel in de jagende uptempo passages, de gedreven stampende, als de melancholieke rustiger stukken, Luna kan er altijd de juiste vocale setting aan meegeven. Ook de ritmesectie is beslist zeer kundig en effectief, maar de snarenplukker van dienst is ditmaal weer eentje van de buitencategorie. Fili Bibiano doet me op momenten aan de grote Michael Schenker denken; wat een ritme en timing in zijn spel! Zowel de riffs als het soleerwerk, dit is genieten! Natuurlijk kan Intranced nu niet direct op alle fronten in het rijtje naast de eerder genoemde grote namen staan, maar deze jongens zijn heel lekker op weg. Misschien speelt de net aangevangen vakantie, een fijne autorit met het zonnetje door het open raam, en deze Cd in de speler, ook een klein beetje mee, maar dit is wel gewoon erg lekker.