The Direction Of Last Things is in slechts vier dagen opgenomen en is nagenoeg live ingespeeld. De band grossiert op het album in onregelmatigheden en passen flinke instrumentale stukken in ieder nummer. Soms bijzonder lang, repeterend en hypnotiserend zoals in The Unlikely Event Of A Water Landing. Een over het algemeen vrij ingetogen nummer waar de muziek regelmaat uitstraalt, maar waar de zangtechnieken nogal variëren binnen deze basis. De (bijna) stilte in het midden van het nummer, en tevens de aanzet tot het instrumentale slotstuk, creëert spanning en verwachting. Die spanning komt zeker terug in Sul Ponticello. Het is zeveneneenhalve minuut interessant, terwijl het absoluut niet de makkelijkste progrock is die ik eerder heb gehoord. Progrock voor gevorderden. De eerder genoemde onregelmatigheden komen sterk naar voren in de afwijkende drumritmes in de nummers. Digital Gerrymandering is hiervoor zeker het beluisteren waard. Het drumritme in combinatie met de wat lijzige zang passen onverwacht lekker bij elkaar en daarnaast is de ‘wet van de geordende chaos’ mooi van kracht.
Opener Fast Worms is strak, hard en krachtig en valt een klein beetje uit de boot. De start is lekker heftig en zou binnen de Gothenborgsound niet misstaan. Halverwege een ongekende circle pit krijg je plotseling een vorm van progressieve jazz voor je kiezen. Even een ander standpunt om later weer terug te komen bij de heftige basis vanuit de start van het nummer.
The Direction Of Last Things is een meesterlijke plaat. Voor liefhebber van progrock die ook van wat extremere elementen houden, is het zelfs een must. Het paasei is een goede metafoor van de band, want ieder nummer openbaart zich in kleine stukjes bij iedere luisterbeurt.
Bijzonder, weird, prachtig, divers, krachtig en uiterst interessant.
