Het begon toen bassist Travis Johnson (In This Moment) besloot om zijn grenzen te verleggen en te gaan zingen. Al gauw wist hij zich te omringen met gitarist Brian Jackson (Skinlab), bassist Matt Snell (ex-Five Finger Death Punch), drummer Darren Badorine en tweede gitarist Marcos Medina. De producer Logan Mader was eveneens van de partij en het feest kon beginnen.
Niet alleen op deze wijze lijkt Invidia op een band als Hell Yeah. Ook muzikaal zijn er sterke overeenkomsten te bespeuren. Vooral in composities als Making My Amends en As The Sun Sleeps wordt dit onomstotelijk duidelijk. Overkoepelend muzikaal thema is gewoon stevige rock met ballen die rauw en stevig wordt neergezet. Met duidelijk aandacht voor een sterke melodie (Now Or Never, Feed The Fire, Smell The Kill). Composities waarbij bebaarde mannen op leeftijd met één hand om een bier en één in de broekzak goedkeurend hun hoofd op en neer bewegen in een gelijkmatig tempo. Composities in het B’n B rockgenre (Bier en Broekzakrock).
Met Till Death wordt dat nog even verder uitgebouwd met een vol geluid en een lekkere zware riff die in Rotten gepaard gaat met een wat langzamer tempo en zwaarder karakter.
Uitschieters op het album zijn Step Up en Truth In The Sky. In Step Up wordt er een uitstapje gedaan naar een meer hiphopkarakter en een intro dat de nodige techno-elementen bevat. Het is een verrassende compositie waarin het aansprekende refrein snel in je hoofd blijft hangen. Truth In The Sky is meer opzwepend en kent een vol en krachtig geluid.
Aan het eind van het album kan ik concluderen dat Travis als zanger uitermate goed voor de dag komt en dat het ‘brotherhood’-project prettig tot zijn recht komt. As The Sun Sleeps is een album dat prettig wegluistert en aanspreekt. Het geluid is niet geheel vernieuwend, maar daar hoef je je absoluut niet aan te storen. De B ’n B-rock gedijt goed en spreekt aan.