Het resultaat is een album met twaalf composities die in de beste traditie van de heavy metal zijn geschreven waarbij het stemgeluid van David Reece voor de subtiele accenten zorgt en het geheel geregeld ook een bluesy karakter mee geeft. De heavymetalsfeer krijgt meteen vorm in de opener Full Of Surprises. Het tempo is lekker, het geluid is zwaar en het ademt in alles de oude heavy metal.
Het tempo krijgt gedurende album meermalen een fikse boost. Fear No Evil is geen moeilijke compositie en heeft een klassiek karakter. Het is doeltreffend opgebouwd en heeft een aantrekkelijk refrein in zich. Daarnaast is Selling Out ook zo’n compositie waarbij je niet stil kan zitten. Ergens is de ervaring bij Accept hoorbaar in Selling Out en dat is in Truth Never Mattered eigenlijk niet anders.
Iron Allies kent echter een aantal mooie kanten. Titelnummer Blood In Blood Out is gekenmerkt door een zware riff en is lekker zwaar aangezet. In Martyrs Burn is het een vergelijkbare zware groove die aanspreekt. Hier is het logge karakter van de compositie aangedikt met enige bluesy invloeden. Dat de band nog niet klaar is met grooven blijkt uit de afsluiter We Are Legend (You And I) dat live zou kunnen opereren als een echte publiekstrekker.
De overige composities op het album zijn meer gestoeld op een ouderwetse hardrockleest waarbij ik steeds moet denken aan het vertrouwde geluid van Kiss. Dat komt mede door de manier van zingen van David Reece wat sterke overeenkomsten kent met het stemgebruik van Paul Stanley. In Destroyers Of The Night wordt dat zeker duidelijk. Qua muzikaliteit komen we de hardrockvibe tegen in Evil The Gun, Blood On The Land en Nightmares In My Mind. Klassieke hardrock die tijdloos is, is hier het kernwoord voor de muziek van Iron Allies.
Freezin is tot slot de compositie die misschien nog het meest naar de bluesrock toewerkt. Het vette basgeluid bij de start is de ideale opmaat voor tempo en riffgeluid. Hier zou je een band als Pink Cream 69 naast kunnen zetten.
Blood In Blood Out is daarmee een mooi debuut van deze oudgedienden die elkaar gelukkig hebben gevonden en de nalatenschap van de old-school hardrock in twaalf composities subliem hebben neergezet.