Een subtiele mix van metal, jazz en klassiek met progressieve invloeden.
Het concept album van Irradiance kent verschillende stijlen, die perfect met elkaar gemixt zijn. Van agressieve rauwe metal tot rustige jazzy partijen, het komt allemaal langs. De bandleden, zangeres Audrey, gitarist Geoffroy, drummer Lois, toetsenist Stephane en violiste Alexandra besluiten in 2014 een concept album te maken. Het album moet het hebben van zijn originaliteit, dus er worden geen gebaande wegen gevolgd. Het vijftal is er bijzonder goed in geslaagd om de wens op het album tot uiting te brengen. Het verhaal gaat in grote lijnen over een nieuwe heerser The Reforme, geleid door religieus radicalisme en totalitair gezag,, dat andere gebieden bezet. De neutrale gebieden tussen de enorme citadellen met glazen muren bieden nog steeds onderdak aan actieve verzet. Het verzet wordt geleid door muitende officieren en andere personen die willen vechten voor vrijheid en het recht van vrije meningsuiting. De eerste twee nummers van het album, Children’s Game en The Soldier And The Child openen stevig en rauw. In Theorists Of The Void wordt het hier en daar wat intiemer, met klassieke zang en een piano solo. Elk nummer is afwijkend ten opzichte van het voorafgaande, elk nummer is een positieve verrassing. Forget Me Nots is zowaar een half jazz nummer, maar zoals eerder gezegd, het past perfect in het verhaal.
De band heeft geen platendeal, het album is in eigen beheer uitgebracht. Naar mijn bescheiden mening mag een contract niet lang meer uitblijven, als je zo’n fantastisch album neer kunt zetten.
Irradiance – Dissidence
247
vorig bericht