Het eerste dat opvalt is dat de band tegenwoordig niet meer compleet instrumentaal door het leven gaat. Na de komst van Akim, die zowel toetsenist als vocalist is, bevatten enkele nummers nu ook een zanglijn. Toch ligt de grootste focus nog op het maken van instrumentale muziek. Zo komen namelijk alleen in de nummers ‘The 5 Of Birds’ en ‘Graan Voor Visch’ zanglijnen voor, waar deze dan ook nog redelijk op de achtergrond blijven.
Het tweede dat opvalt is dat de nummers in elkaar overlopen. Het einde van het eerste nummer is het begin van het tweede enz. Aan de ene kant is dit een mooie manier van het versterken van het verhaal, maar aan de andere kant wordt de EP daardoor ook enigszins voorspelbaar. Nergens wordt je als luisteraar verrast met een nummer waar even alles over een andere boeg wordt gegooid.
Dat wil overigens niet zeggen dat de EP je aandacht niet vasthoudt. De nummers zelf bevatten genoeg abrupte veranderingen om interessant te blijven. Verder weten de heren de instrumenten optimaal te benutten om een zo veelzijdig mogelijk nummer neer te zetten. Ook zetten ze er op deze EP af en toe wat meer gas op waardoor verveling uitblijft. Wel had er wat meer kracht in de zang mogen zitten. Zoals al eerder gezegd blijven de vocals erg op de achtergrond en zijn deze zeer timide. Hier hadden ze wel wat meer uit kunnen halen.
De nummers op zichzelf zijn dus veelzijdig genoeg, maar de EP in zijn geheel had wat meer verrassingseffecten mogen bevatten. Hoe dan ook, Isfere weet de op deze EP de aandacht vast te houden. Nu rest de vraag of ze dit ook gaat lukken op een full-length album.
