Stevige, ruige rock. Dat is de rode draad van het tweede album van deze Venetiaanse band. Na de positieve reacties op het debuutalbum Lith uit 2020 is de band terug met twaalf nieuwe nummers. Zangeres Giorgia Colleluori brengt de luisteraar in vervoering met haar zuivere, krachtige vocalen. De line-up is gelijk gebleven en het is te horen dat de band gegroeid is.
Het album start overdonderend met Breath Of Fire, een nummer met korte scherpe gitaar riffs en een stuwende ritme sectie. Een lekker uptempo nummer waar Colleluori al haar energie in kwijt kan. Een veelbelovend begin dus. Unbroken en Beyond Revenge volgen waarbij de laatste even de indruk wekt dat de band wat gas terug neemt. Niets is minder waar, na de rustige intro gaat de band weer vol gas met gierend gitaarwerk en goed doordachte melodielijnen.
Moonchild is dan wel even een rustpuntje op het album. Een mooi melodieus en ingetogen nummer waar de vocalen van Colleluori mooi uitkomen. Undeniable levert dan weer ingenieus gitaarwerk op, ter ondersteuning van de nu wat bozig zingende Colleluori. De band zet stevige rock neer en weet goed te variëren in de diverse nummers zodat de luisteraar geboeid blijft luisteren. In het nummer It’sAlie wordt het allemaal wat donkerder en zwaarder. Hierna volgt een sterke versie van het Pat Benatar nummer Heartbreaker waarbij de band de agressiviteit en rauwheid van het origineel goed interpreteert. Een uitstekende cover versie.
Alles bij elkaar levert It’sAlie wederom een sterk album af. Een aanrader!