Ivory Tower Project – How Much More?

De meeste bands kennen een verhaal, een geschiedenis. Doorgaans is dat verhaal als een pad over rozen. Al dan niet met zijwegen of omleidingen. Dat het bij een band ook heel anders kan lopen weten ze bij Ivory Tower Project als geen ander.
In 1980 richtten de twee songwriters Johnny Jace en Mark Regula Ivory Tower Project op. Lekker muziek maken zoals hun voorbeelden Boston, Foreigner, Styx en Queen. Al vrij snel na de oprichting, in 1983, overlijd drummer Sal DiAngelo. Maar dat is niet alles. Medeoprichter Johnny Jace overlijd in 2003. Tot overmaat van ramp raakt Mark Regula in 2009 als gevolg van een auto-ongeval blijvend invalide. Het weerhield de overblijvende leden er niet van om in 2008 het album Red Hot uit te brengen. Het voortbestaan van de band (of beter nog het project) hing toen aan een zijden draad. Maar oude bekende van de band, tevens gitarist en geluidstechnicus Tony Novarro was de reddende engel. Met zijn tweeën maakten zij How Much More?, waarop ook de laatste wapenfeiten van Johnny Jace te horen zijn.
Het titelnummer en opener How Much More? hakt er al gelijk goed in. De intro is rustig, maar het nummer kantelt door de hartverscheurende zang van Mark Regula. In alles hoor je dat hij voelt wat hij zingt. En dan vergeet ik bijna de vlammende toetsen- en gitaarsolo’s waar het nummer mee besluit. Op The Ides Of March (et tu Brute?) dendert het duo lekker muzikaal door zoals Queen in hun beginperiode.
Spacey gitaar- en toetsen ondersteund door het vette en ‘slappende’ geluid van een basgitaar zetten je rechtop in het dansbare Gotcha. Het nummer is catchy en zit vol elektronische effecten. Het doet me bij vlagen denken aan Jan Hammer in zijn soundtrack van de tv-serie Miami Vice. Het klinkt als een samensmelting van de tachtiger jaren en de tegenwoordige tijd. Liefdesliedje Ring Around Rosie en het puntige Way Too Late vervolgen de melodieuze en catchy weg. Ongecompliceerd en aanmoedigend tot meezingen op een zonnige dag in je cabrio. When Friends Becomes Lovers is van hetzelfde gelikte laken en pak.
Please Tell Me is gecomponeerd door Tony Novarro. Het is een klassieke rock song pur sang en opgedragen aan overleden drummer Sal DiAngelo. Woman Of The Times is funky en doet dankzij de slappende basgitaar denken aan Level 42. Het aanstekelijke nummer is doorspekt met saxofoon waardoor het geheel ook nog eens een tachtiger jaren discogevoel krijgt. Het album vervolgt zijn weg met het gepassioneerde en zeer ritmische Burning. Het album zit in deze fase duidelijk in de dansbare retro-hoek.
Verder terug in de tijd gaat Ivory Tower Project met het instrumentale Surf Song. Doe je ogen dicht en denk gedurende deze drie minuten aan wuivende palmen, brandend zand en The Beach Boys. Ontwaak bij de prachtige en emotioneel gezongen balad You Can See It In My Eyes, inclusief meerstemmige vocalen. Na een in het Spaans gezongen niemendalletje besluit het album met My Name. Het nummer is afkomstig van het album Red Hot. We horen het hier in een lange disco uitvoering vol met synthesizers, sequencers en loops. Een mooiere kers op de taart is niet denkbaar.
Voor Mark Regula is zijn ‘ivoren toren’ het paradijs op aarde. Een plaats waar hij letterlijk kan ontsnappen aan het leed wat hij heeft ondervonden. Maar ook dagelijks nog ervaart. How Much More? gaat over hoeveel een mens kan hebben. Het album is een reflectie van de geschiedenis van de band. Een album wat in alle opzichten staat als een toren. Met zijn fundament in de jaren zeventig en tachtig.