Jaded Heart – Stand Your Ground

Liefhebbers van een goede pot ouderwetse (hard)rock kunnen hun hart ophalen met het nieuwe album Stand Your Ground van Jades Heart. Zelf ben ik de band enige tijd uit het oog verloren maar toen ik Stand Your Ground hoorde wist ik weer waarom ik het vorige album dat ik van een review mocht voorzien zo prettig vond. Toch hebben de heren van Jaded Heart subtiele veranderingen aangebracht in het vertrouwde geluid.
Zo is het voor het eerst dat Jaded Heart geen keyboards gebruikt op het nieuwe album en hebben ze gebruik gemaakt van Johnny Lindberg om samen met de band teksten te schrijven. Het meest bijzondere is wellicht nog dat de band twee composities heeft geschreven terwijl ze allen in dezelfde oefenruimte waren. Op zich heel opmerkelijk omdat de leden in verschillende landen wonen. Het is niet zonder resultaat gebleven want Hero To Zero en Kill Your Masters waren in drie uur geschreven.
Hero To Zero heeft een lekkere uptempostart en hoewel het tempo wat vertraagd houdt de band het tempo er toch goed in. Het gevoel bij Hero To Zero is lekker omdat het mede door het aantrekkelijke refrein mijn rockhart stevig doet kloppen. Het refrein blijft lekker hangen in het hoofd en de gitaarsolo is uitzonderlijk goed geplaatst in de compositie. Kill Your Masters is wat langzamer neergezet maar pakt meteen met een prettige riff. De compositie is ogenschijnlijk eenvoudig maar mag zeker doeltreffend genoemd worden.
En daar ligt ook op Stand Your Ground de kracht van Jaded Heart. Keyboards of niet. Het gehele album is een genot om naar te luisteren. Titelnummer Stand Your Ground is daar een mooi voorbeeld van. Gezegend met een goede melodie is het een meezinger en door de kleine variatie in tempo blijft de aandacht lekker scherp. Eenzelfde gevoel bekruipt me op een prettige manier bij Reap What You Sow. Ook hier een mooi evenwicht in ritme, riff en een wat rauw stemgeluid van Johan Fahlberg. De combinatie van dit alles laat een band horen die zeker in het rijtje van Queensrÿche geplaatst kan worden.
Daarnaast komt in bijvoorbeeld Break Free een wat meer bluesyvibe naar boven. Eenzelfde blueselement waarin je de muziek van Whitesnake in herkent maar zeker ook zijn er elementen vanuit de rock van een band als Def Leppard te vinden.
De rocktrein van Jaded Heart blijft zo lekker doorgaan totdat bij het station van Stay even gas wordt terug genomen en het gevoel even als een trillende snaar bespeeld wordt. Een echte powerballad zou ik het niet willen noemen, maar een pas op de plaats is het wel.
Stand Your Ground is voor mij een hernieuwde ontmoeting met deze oude rockvrienden. Het geluid op het album kent misschien wat veranderingen ten aanzien van het vorige werk, maar het algemene gevoel bij Jaded Heart is gewoon hetzelfde gebleven en dat voelt prettig.