JamArt is een band uit Perth, Australië die in 2021 het debuutalbum op de markt bracht. Dit alternatieve metalproject heeft met het nieuwe album OmiNoUS een bijzonder nieuw schijfje op de markt gebracht. De band bestaat sinds 2019 en heeft in de korte tijd reeds het podium mogen delen met Judas Priest. Centrale punt in de band is visionair Ersh On die zich laat bijstaan door bassist Dutchie Holland en drummer Nathan Catlin.
Van het album zijn inmiddels drie singles uitgebracht. False Feeding kwam in November uit en opent het album. Het laat meteen horen dat JamArt niet in één metalhokje te plaatsen is. In het begin weet de band met een ingetogen en ingehouden karakter de spanning aardig op te bouwen. De zang is belangrijk en drummer Nathan laat in de onderstroom de kracht langzaam naar boven komen. Verder weet het akoestische gitaarspel en de samenzang de aandacht goed te trekken en je weet en voelt gewoon dat de ontlading komt. Dat betekent dat de gitaarversterker aangezet wordt en er stevig gerifft gaat worden. De zangmelodie blijft intact en de heldere samenzang wordt vergezeld van een vette grom. Zoals een zuidwesterstorm gaat de wind ook plotseling weer liggen en keert JamArt terug naar de ingetogen basis. Dat is van korte duur want alle registers worden weer open getrokken voor een vet stuk muziek waarmee er een mooi evenwicht ontstaat tussen rock, grunge en metal.
De keuze voor de tweede single is opmerkelijk omdat MoDown een onvervalste groovende (bijna) instrumentale track is waarin in een gevarieerd stuk muziek de riffs om je oren vliegen en bassist Dutchie en drummer Nathan helemaal los mogen gaan met een opzwepend ritme.
OmiNoUs kan zeker als een verrassend album gezien worden, wanneer de band in Till The End een gevoelige atmosfeer neerzet dat ergens prachtig in het grungegenre geplaatst zou kunnen worden. In de tijd van Sap van Alice In Chains en het is vooral het slotoffensief dat als een krachtige liefdeshymne het ware gezicht laat zien. Het zijn de vele gezichten van het progressieve genre dat JamArt weet in te bedden in fijne composities. Zo zijn er krachtige stukken in Time te vinden, maar weet neemt het gitaarspel je aan het einde mee naar zonnigere oorden. En kun je ook in Empty alle kanten op.
Ook in Brahms beweegt JamArt zich van de gunge naar de (doom)metal met prachtige clean vocals tegenover flink riffende stukken met vette grunts. Zwaar, donker en vet mogen de haren weer los en de nek weer getraind worden. Dat kan in afsluiter Floors (de derde single) ook, hoewel hier het karakter van de compositie vrij toegankelijk te noemen is.
OmiNoUs is een bijzonder stuk muziek. Het trio maakt muziek die fascineert en die je bij de les houdt. Zeker wanneer je een ruimer muziekbeeld hebt, kunnen de verschillende invloeden elkaar versterken en kom je erachter dat JamArt op een bijzondere manier muziek maakt die blijft hangen.