Ook op deze tweede schijf, dat op 26 maart het daglicht zal zien, wordt Jane weer bijgestaan door een aantal bekende namen. Uiteraard haar echtgenoot Adam Holzman, maar ook Chad Wackerman (Frank Zappa, Steve Vai, Andy Summers), Alex Skolnick (Testament, Savatage, Lamb of God), Mark Egan (Pat Metheny, Sting en vele anderen), Gene Lake (David Sanborn, Marcus Miller), Stu Hamm (Joe Satriani, Steve Vai) en speciale gast Vernon Reid (oa Living Colour). Als we dit allemaal in een muzikale blender doen komt er een bijzondere mix uit.
Het album opent met het instrumentale Kryptone. Het zal fans van onder andere Porcupine Tree erg aanspreken. Het nummer gaat alle kanten op en zit vol verassingen. Het is een samenzang tussen de zes snaren van Jane en de 6 octaven van haar echtgenoot. Maar iedereen in de band laat flink van zich horen. Chad Wackerman is een begenadigd drummer en is niet zo erg van een basisritme. De balans is erg goed en zo komen alle instrumenten mooi tot hun recht. Lesson Learned laat horen dat ook de stembanden van Jane zijn gestemd. Ze zal niet de uiteindelijke finaliste worden in the Voice maar dat is ook niet waar deze muziek om vraagt. Ik moet een beetje denk aan de vocalen van Sheila E op haar solo-albums. Ligt in dezelfde lijn van een “slepende” manier van zingen. Woorden niet kort uitspreken maar mee laten vloeien op de muziek. Ook het volgende nummer Dissembler is in deze zelfde stijl opgebouwd. Fraaie jazzy passages die afgewisseld worden met een flinke distortion onder de Stratocaster. Alien Refugee is een balad waarin halverwege een gitaarsolo zweeft over het geweldige geluid van een Hammond. De klasse en ervaring van de individuele muzikanten is erg duidelijk te horen. Iedere track afzonderlijk benoemen voegt niet veel toe. Het is een regelrechte ontdekkingsreis door vele stijlen op een hele mooie manier samengebracht. In vergelijk met het vorige album On uit 2015 klinkt deze schijf iets frisser en losser. De band is van een wat andere samenstelling en wellicht dat dit van invloed is op het geheel.
Ter promotie van haar vorige studioalbum speelde ze in 2016 met haar band in de North Sea jazzclub te Amsterdam. Ik wilde er toen erg graag heen maar waarom dat niet is doorgegaan weet ik niet meer. Ik heb er tot de dag van vandaag nog steeds spijt van. Goed er is het livealbum On Tour dat mij een mooie indicatie geeft van hoe het er aan toegaat op het podium, maar ik kan niet wachten om dit live te mogen aanschouwen. Laten we hopen dat er een tour aan komt en dat Jane ons land aan doet. Dan is er echt niets dat mij tegen houdt.
Voor de liefhebbers van het al benoemde Porcupine Tree, King Crimson en andere complexere progrock is dit een regelrechte aanrader. De combinatie van deze stijlen met jazz maakt van iedere luisterbeurt weer een nieuw avontuur.