Jason Bieler And The Baron Von Bielski Orchestra – Songs For The Apocalypse

Aanvankelijk had ik de indruk dat zanger/gitarist Jason Bieler zich na zijn periode met Saigon Kick vooral bezig had gehouden met zijn platenmaatschappij Bieler Bros. Records. Het tegendeel blijkt waar. Bieler heeft er al die tijd een stevige productie op nagehouden, alleen zijn het zoals op zijn Bandcamppagina te zien is digitale releases geweest, onder eigen naam en onder de naam Owlstretching. Het enige wat al die tijd ontbrak waren fysieke releases. Nu is er eentje, en wat voor een.
Bieler besloot allerlei mensen te vragen om een bijdrage te leveren en tot zijn verbazing zei zo’n beetje iedereen ja en had hij een album vol gasten. Todd LaTorre (Queensrÿche), Devin Townsend, Bumblefoot (Sons of Apollo), Pat Badger (Extreme), Jeff Scott Soto en Dave Ellefson (Megadeth), om nog niet eens de helft te noemen. Jason Bieler heeft vermoedelijk desondanks het grootste deel zelf gedaan. Dat neem ik in elk geval aan, want dat zit verstopt onder namen als Latrissa Starpepper, Org Angrinder, Suki Waffleiron, Mayor Crispin Usefullness en Slappy Liptugger. Bovendien worden de inwoners van Stockholm bedankt voor achtergrondzang, “except Benny And Ula”.
Op de eerste volledige track Apology krijg je het idee dat zowel Townsend als Badger van de partij waren, want de coupletten hebben iets van de bombast van Townsend, terwijl de koorzang doet denken aan Extreme’s III Sides To Every Story. En eerlijk is eerlijk, het is de soort song waar ook Saigon Kick al vermaard om was: knap gemaakte pretrock. Maar moioi geen Townsend en Badger, maar wel Todd La Torre op drums. Gelukkig is al die gein niet doorgeslagen in de kwaliteit van het gebodene. Integendeel, het zijn stuk voor stuk goede composities, waarbij er een bijzondere balans is tussen een heavy geluid, progressieve randjes en koortjes die onweerstaanbaar catchy zijn. Luister maar eens naar een song als Anthem For Losers – dat refrein! Hetzelfde geldt voor Beyond Hope, met ook Benji Webbe van Skindred op zang. Op een track als Annalise is het proggehalte hoog, vooral door de bijzondere drumpartij. Ook Crab Claw Dan kent een heel bijzondere basis. Eén track heeft iets van de klassieke ballad, Very Fine People, met door de lijzige zanglijn een wat Oasis-achtige vibe. Maar de titel verwijst naar een uitspraak van Trump over neonazi’s in Charlottesville en de tekst is een daarmee opvallend anders dan je bij de melodie zou verwachten. Bieler lijkt geen idee gek gevonden te hebben, maar is er in geslaagd de vele ideeën de songs zelf niet te laten overvleugelen, waar dat toch ontzettend makkelijk had gekund.
Townsend en III Sides To Every Story noemde ik niet voor niets, want de overeeenkomsten zijn legio. Nou was het succes van Saigon Kick ook al niet op het werk van anderen gebaseerd en ook Songs For The Apocalypse heeft een eigen smoel. Het zal voor sommigen te buitenissig zijn, dat zeker. Het is geen rechttoe-rechtaan-rock, maar dat maakt het nou juist zo leuk. Er gebeurt iedere keer weer iets bijzonders en het is dan ook een album dat ook bij een geconcentreerde luisterbeurt moeiteloos overeind blijft, zoals het ook een hele fijne catchy rockplaat op de achtergrond kan zijn. Stiekem hoop ik dat voor Bieler dit album een onverwacht succes gaat worden zoals Ziltoid The Omniscient dat was voor Devin Townsend. Het is er goed genoeg voor.

Jason Bieler website