Liefhebbers van ska, reggae, punkrcok, tex-mex en nog veel meer verschillende stijlen hadden zich op donderdagavond 7 november massaal gemeld aan de deuren van de Effenaar in Eindhoven. Pinata Protest en Jaya The Cat stonden namelijk op het programma en binnen no time zouden deze twee bands de tempratuur in de kleine zaal doen stijgen. Terwijl dan ook een gure wind rondom het Eindhovense poppodium sloot Rockportaal aan in de rij.
Vanaf de allereerste tonen van Pinata Protest was het direct feest in de Effenaar. De tex-max-ounk-band uit San Antonio wist wel hoe ze een zaal op de kop konden zetten. Het feestelijke gezelschap zorgde ervoor dat er werkelijk niemand stil kon blijven staan. Hoewel het publiek waarschijnlijk de Spaanse teksten totaal niet kon volgen had de muziek wel de gewenste uitwerking. Wat maakte Pinata Protest er een mooie bende van. Zo zagen we een band aan het werk die continu in beweging was en soms deden hun feestelijke nummers wel eens denken aan het snellere werk van Rowwen Hèze, een act die Tex-Mex ook hoog in het vaandel heeft staan. Soms richtte de frontman zich in het Eingels tot het publiek, waardoor er menigmaal een vuist de lucht in kon gaan en het publiek wel begreep waarover hij het had. Bijvoorbeeld over de culinaire voorkeuren van het Nederlandse publiek: Welke salsasaus wil men het liefste, de gewone of de hele pittige? De liefhebbers werden van elkaar gescheiden, maar vochten het duel vervolgens ludiek uit in een wall-of-death. Vervolgens kregen we ook nog even een kort taallesje Spaans en nu weten we allemaal wat Chinga Tu Madre betekend… of misschien tot nog niet…
Al jarenlang is een optreden van Jaya The Cat een garantie voor één groot feest en dat was vandaag niet anders in de Effenaar. Al sinds 1998 is deze formatie bezig en een paar jaar na hun oprichting in de Verenigde Staten vestigde Jaya The Cat zich in Amsterdam om vervolgens overal op te gaan treden. De band rondom bebaarde zanger Geoff weet dan ook al jaren veel fans te trekken en ook vandaag doken de vele tourshirts op in de kleine zaal van de Effenaar. Terwijl de band nog maar amper de eerste tonen had aangeslagen begon het publiek al te dansen en te springen. Kennelijk hadden velen naar deze show uitgekeken en niet voor niets was deze show ook al eventjes uitverkocht. Het publiek én de band hadden er enorm veel zin in en het klonk dan ook niet heel gek dat de frontman het a vrij snel over een Hello Hangover had. Jaya The Cat voerde het tempo dan ook langzaam op en bezong diverse zaken die heb bezighield en zelfs een nummer van vier jaar geleden bleek opnieuw actueel. A Rough Guide To The Future ging toen al over Donald Trump en anno 2024 vrezen weer veel Amerikanen voor zijn plannen.
Niet elk nummer had een dergelijke lading, er was vooral veel vrolijkheid in de kleine zaal van de Effenaar. Zo zong het publiek luidkeels mee op Twist The Cap, een absolute publieksfavoriet die met El Camino een prima opvolger kreeg. De band was in vorm en de wisselende blikken van de bandleden zei praktisch al genoeg. Ook lieten de heren het zelf goed smaken, de flessen drank op het podium stonden er niet puur voor de show. Het verhoogde dan ook de sfeer, de band wist het publiek keer op keer op te jutten. De dansvloer veranderde dan ook in een moshpit, de vlotte songs deden het publiek stuiteren en moshen.
Jaya The Cat is niet een band met heel veel showeffecten, geen kanonnen met confetti en ook geen pyro’s. Nee, vanavond hadden de mannen een ingenieuze oplossing voor meer show vanaf het podium. Een bellenblaasapparaat en een ventilator zorgde voor heel veel luchtbellen in de Effenaar en ook vroeg frontman Geoff om alle lichten te doven in de zaal en daarna de telefoonlampjes tevoorschijn te halen. Soms zo simpel, maar wel zo effectief. Het publiek werd overigens niet de gehele avond in het Engels toegesproken, bassist Jan-Jaap (alias Jay) richtte zich ook nog tot het publiek en voerde vervolgens het tempo van de show nog wat op. Keer op keer wist Jaya The Cat met hun energieke sound het publiek te doen opveren. .
Zelfs in het toegift wisten de heren het publiek nog zo ver te krijgen voor een sitdown en tijdens de afsluitende track Here Come The Drums mochten zowel het publiek als de band voor een laatste maal alles geven. Het publiek genoot dan ook vanavond van een band in topvorm, het was heerlijk meebrullen met de niet meest ingewikkelde teksten, maar ook zag men hoe Jaya The Cat er zelf heel veel zin in had. Feest Feest Feest!