Jazz Sabbath – Jazz Sabbath

Een jazz variatie op nummers van één van de grondleggers van de hard rock zorgt voor uiteenlopende meningen.
Dit album gaat vergezeld van een documentaire, een prachtig verhaal in de categorie Spinal Tap. De band Jazz Sabbath zou zijn opgericht in 1968 en waren de voorhoedespelers van de nieuwe Engelse jazz golf. Het debuut album zou op vrijdag 13 februari 1970 uitgebracht worden. De release werd uitgesteld omdat pianist en oprichter Milton Keanes met een zware hartaanval werd opgenomen in het ziekenhuis waar hij vocht voor zijn leven. De platenmaatschappij zet het album in de kast en wacht op herstel. In september 1970 wordt Keanes ontslagen uit het ziekenhuis ontdekt hij dar een band uit Birmingham met de naam Black Sabbath inmiddels twee albums heeft uitgebracht met metal versies van zijn nummers.
Keanes komt er tevens achter dat zijn platenlabel niet meer bestaat, de label eigenaar in de gevangenis zit en tot overmaat van ramp is het magazijn van de platenmaatschappij afgebrand en zijn de opnames van Jazz Sabbath verloren gegaan. Enkele bootleg opnames van live optredens uit 1968 en 1969 zijn het bewijs van het bestaan van Jazz Sabbath. In 2019 wordt de oude opname studio gekocht door een man die in de kelder de master tapes van Jazz Sabbath vindt, die daar abusievelijk waren neergezet in plaats van in het magazijn. de opnames zijn bewerkt en worden nu uitgebracht om aan te tonen dat de band Black Sabbath bestaat uit een stel muzikale nietsnutten die hun nummers gestolen hebben.
Tot zover het verhaal, fantastisch bedacht. De grote man achter dit project is Adam Wakeman, zoon van Rick Wakeman (Yes). Adam heeft regelmatig meegespeeld met Black Sabbath en Ozzy Osbourne. De andere twee muzikanten die meespelen op het album zijn bassist Jerry Meehan (Robbie Williams) en drummer Ash Soan (Adele, Cher). Daarnaast zijn er een aantal gastmuzikanten die  gitaar, Hammond orgel of saxofoon toevoegen op de diverse tracks.
Van de zeven nummers op het album zijn er vier afkomstig van het album Paranoid. De eerste track is Fairies Wear Boots en het is even wennen. Geen gitaar, en dat is toch echt waar de eerste twee albums van Black Sabbath echt op leunen, maar piano. Maar los van de vergelijking, die dus eigenlijk meteen al mank gaat, staan er zeven lekkere piano nummers op het album. Changes, afkomstig van Master Of Reality is het meest herkenbare nummer gebleven, maar ook Children Of The Grave en Iron Man blijven sterke versies.
Alleen voor het verhaal zou je het album al willen beluisteren. En is het noodzakelijk om je er een mening over te vormen, ik denk het niet. De zeven nummers van Wakeman moet je zien als een eerbetoon, niets meer en niets minder.