Jeruji – Stay True

Niet alle toffe hardcore komt uit New York. Sterker nog, niet eens Het Land van Trump. Intussen wordt het wat bekender dat Indonesië een paar prima metalbands kent, zoals Burgerkill. Maar yep, ook komt er goede hardcore vandaan met deze band uit Bandung als lichtend voorbeeld.
Een groot deel van hun teksten mogen in hun eigen taal zijn die ik net zo slecht begrijp als het gedachtegoed van Gordon fans, dat ze ergens boos over zijn is duidelijk. Dat hoor je terug in de gedrevenheid van de vocals, de moordende drum en de korte, snelle riffs.
Op de nummers No Need To Justify en Bless The Punx, die in het Engels zijn geschreven, kun je terughoren dat deze heren het punkhart op de goede plaats hebben zitten. Jezelf zijn, je niets laten opdragen zijn de thema’s. En dat is natuurlijk waar punk echt om gaat. Naast de breakdowns en riffs natuurlijk. En daar ontbreekt het dus ook niet aan.
Je kunt goed terughoren dat deze band al sinds de nineties meedraait want de ondergrond van de sound is zeker schatplichtig aan de NYC hardcore uit die tijd. Wat echter wat extra smaak geeft aan het geheel zijn de thrash-achtige elementen die van een Slayer album lijken te komen. De vocals klinken soms ook alsof Tom Araya in een hardcore band speelt.
De veelzijdigheid van de band komt nog eens extra naar voren op het laatste nummer van het album, Bertahan, dat volledig instrumentaal is en waarbij even het gaspedaal wat wordt losgelaten.
Dit album laat weer eens zien dat het de moeite loont om eens naar wat anders te luisteren dan dat uit landen als Zweden, Amerika, Engeland of Duitsland komt.