In 1991 komt de Haarlemse formatie Jewel met haar eerste studio album. Twee jaar eerder zag het debuut album Nou Al Moe? The Monster Muppetshow Live In L.E. al uit. De band bestaat uit zanger Rick Ambrose, gitarist Henky Bakker, bassist Arwin Vergers en drummre Henkie Mulder. Speciaal voor de nieuwe release komt het vinyl album uit als dubbel album, met op drie kanten muziek. Kant vier is een spiegel.
De band speelt stevige rock in dezelfde categorie als de grote hoeveelheid hardrock uit de jaren tachtig. Below The Belt is het eerste nummer van het album. Met stevige riffs en snel drumwerk geeft het nummer het startschot aan het album. Dirty Bitch is het kortste nummer op het album en gaat over een vrouw die haar geliefde bedriegt en haar verdiende loon krijgt. Het is een razendsnel nummer met snel gitaarwerk en flinke uithalen in de zang.
Circle Of Despair en Blast In Glory zijn recht-toe rechtaan rocknummrs, lekker in het gehoor liggend. Dan is het tijd voor wat rust met de ballad Lonely Without You. Hier laat Ambrose horen dat hij ook in staat is om minder krachtig en agressief te zingen. Met High Speed Pursuit gaat het meteen daarna weer vol gas vooruit.
Uitsmijter en naar mijn mening het mooiste en beste nummer van het album is Vietnam Requiem waar het album mee afsluit. Het nummer is afwijkend van de andere nummers op het album, deze keer is het een verhalend verslag in meerdere episodes waarin verteld wordt over de ellende die de vechtende soldaten in de Vietnam oorlog meegemaakt hebben. Er worden diverse geluidseffecten gebruikt, onder andere een authentieke speech van de Amerikaanse president.
Na dertig jaar is het album terecht opgepoetst en afgestoft. Nergens klinkt het gedateerd, en het eerder genoemde Vietnam Requiem is nog steeds actueel als je de tekst projecteert op de ellende elders op deze aardbol.