Vanavond staat heer en meester Joe Satriani, in de 013 met een setlist en een band waar je u tegen zegt!
Het eerste nummer is verassend genoeg geen nummer van zijn nieuwe plaat, maar een oudje Cool #9. Een in mijn ogen slimme zet omdat het toch wel een nummer is dat elke Satriani fan kent en goed in mee kan gaan. De toon is hiermee duidelijk gezet en dit kan alleen maar beter & beter worden.
Satriani is duidelijk goed in vorm want hij speelt de ene track na de ander, zo komt er eigenlijk maar weinig van praten terecht. Dit doet hij duidelijk liever door middel van zijn tweede stem (zijn gitaar). Hij daagt het publiek dan ook regelmatig uit om zijn riffs na te zingen, en weet ze steeds op te krikken zodat het eigenlijk niet meer mogelijk is om ze na te doen. Als blijkt dat het publiek in de 013 niet zomaar opgeeft en zelfs de meest gekken riedel weet na te doen, roept Satriani luid “YEAH” gevolgd met een applaus voor het publiek.
Wat me opvalt, is dat Satriani, een mooie balans weet te vinden in zijn setlist, zo is er voor ieder wat wils en speelt hij nummers van zijn eerste plaat uit 1986, als nummers van zijn 2013 release. Het feit dat de nummers ondersteund worden door mooie visuele projecties achter de band, en de gitaar battles die hij zo nu en dan houdt met Mike Keneally zorgen er voor dat het een leuke show is om te horen en te zien.
Na een set van dik twee uur is het eind van de avond daar. In mijn ogen was dit (tot nu toe) het beste concert dat ik heb mogen aanschouwen in 2013, en ook een van de beste concerten qua geluid. Alles klonk mooi in balans en het volume was dit maal niet oor verpletterend hard.
