Joey en Merel vertellen over Dear Mother

“Metal met een minuscuul sprankeltje prog…”
Het is precies 20:00u als ik via Skype Amsterdam oproep. Twee vrolijk stralende gezichten melden zich aan de andere kant van mijn beeldscherm. “Hoe is het met jou dan?” klinkt er lachend. Dat Joey (Marin de Boer) en Merel (Bechtold) al heel de dag bezig zijn om alle pre-orders en crowdfunding-bestellingen in te pakken is niet van hun gezichten af te lezen. “Het is een onwijs drukke dag, en zoals je ziet staat het hele huis van Frank vol met dozen”. Zijn huiskamer is een tijdelijke opslag en verzamelplaats in aanloop van de release van het hagelnieuwe album Bulletproof van Dear Mother. “Het zijn drukke weken”, vertelt Merel. “Afgelopen dagen ben ik ook met Frank naar Tjechië geweest om alles van een handtekening te laten voorzien door zanger/tekstschrijver David Pear”. En nu de laatste loodjes om samen alles bij elkaar te voegen en te versturen. Ruim 800 stuks worden er komende week naar het postkantoor gebracht. En dit aantal zorgt voor trotse blikken. “De aandacht is enorm en we zijn er trots op”. Beiden geven aan dat het in deze tijden lastig is om als beginnende band iets nieuws op te starten. “De huidige tijd met Corona maakt het er niet makkelijker op. Het is ook nog eens een erg ambitieus project, met alles er om heen. We waren erg verrast door de aandacht die wij kregen op de crowdfunding. Zeker omdat wij een nieuwe band zijn is het maar afwachten hoe het loopt. Maar het was boven verwachting en we zijn dan ook erg trots op hoe dit gegaan is. Iedere deelnemer staat dan ook in het boekje vermeld onder de Wall of Heroes en zo zien we het ook. Zonder deze helden, die er eigenlijk blind in gingen want niemand had nog maar één noot gehoord, was dit nooit zo van de grond gekomen. En dat maakt het nog meer bijzonder. Niemand kende de muziek maar begonnen ons wel te steunen. Dat geeft een fantastisch gevoel en motivatie”.
Frank van Leeuwen werkt al met Merel vanaf de eerste single van Purest of Pain waar hij als bassist betrokken was bij de band (Joey kwam er pas later bij). Hij is al vanaf de eerste dag bij ons op de achtergrond. Joey en Merel geven aan dat hij de zakelijke kant perfect doet zodat de bandleden zich kunnen richten op waar ze goed in zijn. Tijd om bas te spelen is er dit keer niet vandaar dat Werner Erkelens deze taak in de studio heeft waargenomen. “Wat is het verhaal achter David?” vroeg ik. “Wij waren op zoek naar een goede zanger en hadden na een oproep wel 20 aanmeldingen gekregen, waaronder die van David. Maar omdat hij ver weg woont is het een beetje blijven liggen en hebben eerst gekeken naar de anderen. Hier zat uiteindelijk niemand bij waarmee er direct een klik was. Bij toeval zagen wij toen zijn mail terug en namen contact op. David was na al die weken al in de veronderstelling dat hij niets meer zou horen en was natuurlijk positief verbaasd. Voor hem was het een maand nagelbijten, terwijl het voor ons eigenlijk heel vers leek. Wij waren er zo druk mee bezig dat het leek of we er pas een weekje mee bezig waren. Na een korte tijd hebben wij elkaar dan ontmoet. Hij was zelf nog op tour met zijn eigen band waardoor het niet gelijk kon. En vanaf die dag was er meteen een klik. En dat voelde geweldig”.
Ik herinnerde Merel aan het feit dat het nu precies 10 jaar geleden is dat de ep Revolations In Obscurity uitkwam. Hoe mooi is het dan om juist nu wederom met een eigen album uit te komen. Muziek wat vanuit je hart komt. “Ik heb hele mooie dingen gedaan en de hele wereld gezien”, vertelt Merel. “Maar dat was altijd natuurlijk in dienst van de band en niet echt mijn eigen ding”. Ik hou echt van metalcore en bijvoorbeeld Delain en Gentle Storm  is echt meer prog. Bulletproof is dan ook geen progalbum, alhoewel er wel een heel klein miniscuul sprankeltje prog in zit. Er is wel één gitaarsolo opgenomen maar dat is uiteindelijk gewist. “De muziek heeft het niet nodig, en het zou ook helemaal niets toevoegen. Wij zijn geen band als bijvoorbeeld Whitesnake, waar ieder nummer een solo nodig heeft. Dit is de muziek recht vanuit onze harten en we hebben er eigenlijk nooit bij stil gestaan”.
De, van oorsprong in Moskou geboren nieuweling, David Pear is naast vocalist ook de tekstschrijver en het brein achter de videoclips. Voor de eerste single, 12 Years in Exile, is de band afgereisd naar de Van Nelle Fabriek in Rotterdam. Dit immense gebouw was voor David wel even schrikken. “David had niet veel apparatuur bij zich en had de locatie onderschat. Je kunt in de clip wel zien hoe groot die hal daar is. Maar hij heeft er met de beperkte middelen toch een clip van gemaakt die intiem oogt”. Ik was benieuwd naar de achtergrond bij dit nummer. De vocalen zijn zo intens en ik hoor er zoveel emotie in dat ik mij kan voorstellen dat het autobiografisch is en hierdoor deze emoties aangezet worden. “Eigenlijk is het niet echt een autobiografische tekst. David heeft een film gezien waarbij een man in jarenlange ballingschap leefde. Dit was de inspiratie bij dit nummer. Wellicht dat zijn achtergrond, opgroeiend in de Russische maatschappij, dit onderwerp iets meer lading en hierdoor emoties heeft gegeven. Maar het is niet het verhaal dat hier achter zit”. Uiteindelijk zijn Merel en Joey toch wel benieuwd wat ik van het album vind en of er nummers uitspringen. Hierop geef ik aan dat er wel een paar opvallen. Zodra het album start met opener Vertigo, knallen er gigantische toetsenpartijen rond. En ik heb in geen enkele berichtgeving of in het boekje gevonden wie daar verantwoordelijk voor is., Joey begint te lachen en zegt: “Dat is niemand anders dan Merel zelf. Het staat inderdaad nergens vermeld. Merel vindt het zelf ook niet echt nodig dat het bij de credits komt te staan. Vandaar dat je het nergens kunt vinden”.
Verder valt mij het nummer Invincible op. Hierbij is halverwege gebruik gemaakt van een kinderkoor. Merel grinnikt hierop en zegt “dit is nu het minuscuul kleine sprankeltje prog dat op het album aanwezig is. Wij vonden het een erg leuk idee en hebben het in dit nummer verwerkt. Voor iedereen was dit iets heel nieuws om zo te doen en het heeft erg tof uitgepakt”. Het laatste nummer Palace is voor mij de echte vreemde eend in de bijt zeg ik. Prachtig om te horen dan David ingetogen ook zijn mannetje staat, maar een ballad had ik niet zien aankomen. “Toch weer die sprankel prog”, lacht Merel me toe.
Tot slot ben ik erg benieuwd of dit circus live te zien zal gaan zijn. “Natuurlijk willen we hiermee gaan touren, maar hier is nog zoveel onzekerheid bij dat het erg lastig is om te plannen. Dit jaar durven wij zeker nog niets vast te leggen. Voor hetzelfde geld wordt het dan uiteindelijk weer gecanceld of uitgesteld. David moet dan ook meekunnen vanaf zijn locatie. We weten ook nog niet precies hoe we het live gaan brengen. Gewoon teveel onzekerheden die een tour op dit moment onmogelijk maken om hier al mee bezig te kunnen zijn. Eerst lekker dit album uitbrengen en we zien wel wat de toekomst brengt. Er zal zeker iets van een albumrelease komen maar dat zal vanzelf wel gecommuniceerd worden. Nu is er nog niets concreets”.
Na bijna een uur beëindig ik de gezellige chat om de twee weer aan het werk te zetten. Er is nog zoveel te doen. “Ha bedankt jij ook voor dit leuke gesprek en interview. Het was wel even lekker ook om iets anders te doen. Vandaar dat we ons ook niet helemaal aan de afgesproken 30 minuten hebben gehouden”.

Het album Bulletproof zal op 16 juli officieel uitgebracht worden.
Uiteraard zal een review rond die tijd te lezen zijn hier op onze website.